Eimreiðin - 01.09.1963, Side 54

238
EIMREIÐIN
ur í Þrændalög, koma títt fyrir í
Noregskontmgasögum og Islend-
ingasögum. í Heimskringlu er
l'yrst minnst á Sogn þessum orð-
um:
„Hálfdán Svarti fékk konu, er
nefnd er Ragnhildr, dóttr Haralds
gullskeggs; hann var konungr í
Sogni .. .“
’ Og fleiri eru þau orð, þótt ekki
verði rakin hér. En víst er urn það,
að sögufróðir og ættræknir Jslend-
ingar geta enn í dag rakið ættir
sínar til forfeðranna, er frá þessum
liéruðum komu og námu liér land,
og til frænda þeirra, sem eftir urðu
i Noregi og gátu sér þar frama.
Segja má, að þessi landsliluti Nor-
egs sé tengdari íslenzkri sögu en
flestir aðrir staðir á erlendri grund.
Sognsær er lengsti fjörður á vest-
urströnd Noregs og af mörgum tal-
inn sá fegursti, enda leggja þúsund-
ir ferðamanna leið sína um hann á
Itverju ári. Sitthvoru megin fjarð-
arins rísa himingnæfandi fjöll,
snarbrött í sjó fram. Þó eru þau
víða skógi og kjarri vaxin hátt upp
í ltlíðar, en sum eru líka berang-
ursleg og þar glitrar á núðar og
veðraðar klappirnar í sólskininu. í
þessum bröttu fjöllum eru þó víða
ltjallar og grónar brekkur og þar
standa lítil bændabýli og selkofar.
Mörg býlin og jafnvel þorp inni
með firðinum eru með öllu afskor-
in samgöngum á landi, því að
þangað liggja engir vegir, og ekki
fært nema fuglinum fljúgandi ybr
fjöllin háu. Það er því Sognsæi',
sem tengir þessar byggðir umheint-
inum, því að um hann eru tíðai
skipaferðir.
Sognsær er 140 kílómetrar að
iengd utan frá Solundareyjum °S
inn að Lærdalseyjum, en víða ei
hann ekki nema um þrír kílómeti'
ar á breidd og hvergi breiðari en
sex kílómetrar. Hins vegar eru ut
frá ltonum margir innfirðir, sem
skerast inn í landið til norðurs og
suðurs, og eru sumir þeirra mj°3
langir. Strandlengjan umhverbs
Sognsæ og firðina eru rúmir 850
kílómetrar. Lengstu firðirnir, sern
liggja til norðurs eru Sogndals
fjörður, Lausterfjörður og M
landsfjörður, en til suðurs Aul
landsfjörður og Næreyjafjörður. "
Séð inn eftir þessurn fjörðum fr‘l
Sognsæ, eru þeir eins og blár veg
ur, sent mjókkar í ómælisfirð m11
til dalanna og hverfur loks inn 1
fjallaþyrpinguna.
Þennan dag er steikjandi lnu
spegilsléttum firðinum milb lrá11'1
fjallanna, og Jrað bærist ekki hár a
höfði. Fólkið undir sér vel 1 ;
baðinu, og fæst lielzt ekki niðm ^
borðsal á matmálstíma af ótta '
að tapa stólum sínum á meðan.
öllum Jressum manngrúa, el
lenzki hópurinn eins og heim
borgarar, fólkið er hispurslaust^
sólskininu, og sumt notar e
rneiri fatnað en ströngustu kröfr
siðgæðisins krefjast, meðan suð"11