Eimreiðin - 01.09.1963, Side 61

EIMREIÐIN
245
Augu þeirra eru
uppþornaðir brunnar með gljdandi ralta mold í botninum.
Þœr liekla rósir úr gráu garni og ela sætabrauð...
Á ejsta dyraþrepinu eru þrjú börn.
Þau kyssa hvert annað alvarlega á ennið---
hjá þeim er feit gœzlukona með rauðan blœvœng.
Sólsetrið er þeim aðeins
lengri og dekkri skuggar á múrsteinsveggnum framundan.
Gamall járnbrautarteinn
Þráðbeinum þrótti hefur verið kastað niður í vegarræsið,
Sál hefur þú,---afl er ætíð byggt á huldum forsendum.
Sál þín er óárennileg.
Mig skiptir afl þitt litlu, en þú brosir framan í timann
járnhörðu brosi sem reyndar er kallað ryð.
^auðinn
Ég mun ganga eftir götunni,
~ég sný mér við og finn á fótum minum
kossa dauðans eins og ilmsætt regn.
Ðauðinn er dökkur þjónn, með smáa silfurfugla
fléttaða i kranz um liöfuð sitt.
Hann talar til min, — röddin er
eins og demantar er detta í djúpa satín-pyngju.
— Hann segir mér hvernig hann læddist á tánum í humátt
niður götuna;
hjarta hans var hringiða af þrám,----til min.
— Hann signir mig með höndinn sínum
og ég verð að sofandi silfurfugli
millum iskaldra hrokkinna hárlokkanna — og hann
lœðist áfram.
Áslákur Sveinsson þýddi.