Eimreiðin - 01.09.1963, Qupperneq 83

EIMREIÐIN
~ En ég skal segja ykkur sögu
inn i'erð út í eyju.
~ Eg skal leggja við hlustirnar,
sagði Mary, en ég trúi ekki einu
orði, því að mig grunar, að þetta
s°u samantekin ráð ykkar Kaðlínar.
~~ Meðal annarra orða, er Kað-
línar-nafnið úr ættinni?
~~ Nei, sagði Kaðlín undrandi,
það hefur aldrei verið Kaðlínar-
nafn í ættinni, fyrr en ég kom, —
n° nokkurt annað írskt nafn.
Nun sneri sér að móður sinni til
Pess að segja eitthvað, en er hún sá
Ver breyting hafði orðið á svip
ennar hætti hún við Jrað. Og í
uga mér risu einkennilegar til-
■nningar — eins og Jregar svali
emur utan af hafinu og sjórinn
garast.
K.iðlfn horfði á mig, leitandi
augnaráði. Hún snart við hönd
minn> og sagði:
~~ ^egið mér söguna.
. " ^að er langt um liðið, sagði
eg, og ég var aðeins nítján ára og
8 'ar á leið út í eyju. Það var ynd-
.w.^Ur ðagur og svalur vindur gár-
1)láar öldur Atlantzhafsins og
^e>n frá heiðum himni og hæð-
£• °nnemara voru purpurabláar í
£;skan»m, Og báturinn var eins
Ur 1 síonum eins og ungur hest-
'’ellSeU1 'lreSður á leik á grænum
i á vordegi og bátinn bar til
Ve«urs út Galway-flóa.
það nalWay’. Sagði Mary lágt> °g
er . 1 Í°maði eins og Jregar snert
Vlð hörpustreng.
ar oJU’ Var a leu') ut > Aran-eyj-
ég\°^ eS se írskur, fannst mér
str Cra a® fara til einhverra furðu-
>c a. Ég ilafgj lesið bók eftir
267
John Synge og eitthvað knúði nrig
til fararinnar. Og mér fannst þetta
mikið ævintýri, enda hafði ég
aldrei áður komið út fyrir mörk
Cork-héraðs, Jtar sem ég er borinn
og barnfæddur.
— Eg fór upp á stjórnpallinn á
Dun Angus og mér leið eins og ég
væri ungur Kolumbus, sem horfði
á haf út leitandi nýrra landa. Og
svo kom stúlka upp stigann á eftir
mér og skipstjórinn brosti til henn-
ar til Jæss að bjóða hana velkomna.
Hún staðnæmdist við hlið mér og
hallaði sér fram á borðstokkinn, og
svalur blærinn lék sér að gullnu
lokkunum hennar.
Og allt í einu fór hún að tala
við mig.
— Ég kannast við [rig, sagði hún
cljarflega, jtú heitir Patrekur og Jrú
erl Ijóðskáld.
— Nú, ég hafði fengizt dálítið
við ljóðasmíði, en ég var dálítið
feiminn við Jressa stúlku, — en hún
var fyrsta bandaríska stúlkan, sem
fyrir augu mín hafði borið.
— Ó, Jtú hlýtur að heita Patrek-
ur og Jjú hlýtur að vera sá Patrek-
ur, sem ég á við og yrkir Ijóð.
— Gott og vel, sagði ég, því að ég
fann, að mér var að aukast hug-
rekki. Ef ég heiti Patrekur hlýtur
Jjú að heita Kaðlin.
— Kaðlín, endurtók hún
— Já, ég átti við Kaðlinu ni Ho-
lihan, en svo hét írland á skálda-
máli. Og Jjannig gáfunr við hvort
öðru önnur nöfn en voru okkar
eigin, og á eyjunni kölluðu allir
okkur Patrek og Kaðlínu. Og mér
varð aldrei kunnugt hennar rétta
nafn.