Eimreiðin - 01.09.1963, Side 93

Dalakotið
Smásaga eftir
Pál V. G. Kolka.
Hest
ttnnn rninn var orðinn halt-
Ul' ^'erðin sóttist seint, því heiðin
^ yíirferðar, ýmist eggjagrjót
.a torarflár, og eg var fyrir löngu
itUr af réttri leið. Þokan átti
Slnu þátt í því. Hún lagðist að
ílei ‘l ahar liliðar, loddi í íötun-
11111 ntínum og hárunum á hest-
igCl rtt þetta var upphaflega sam-
Hlr útvarp, frumflutt á þeinr
(ettvangi og virðist varla njóta sín
°orum búningi.
‘C1 híéfögi n í Hafnarfirði og
drkavogi eiga að vonum eriitt ujrjr-
•gttar> sökum lrarðrar samkepjmi
.,|n ^eykjavík, en halda baráttunni
ó ’v-1 Vlnna sína sigra. Enn er
hvaða verkefni Leikfélag
^ opavogs velur sér að þessu sinni,
j^1 Leikfélag Hafnarfjarðar hefur
jól m Sýningar a bngþekku brezku
þ'ir eiS'llti’ »Jólaþyrnar“, og leit
r , a®st°ðar gamallra og reyndr
ykvískra leikat
nss°n annast leikstjórn.
og
en Klemení
inum og blés hrásvölum úða í and-
litið á mér. Mér var orðið ónota-
legt, því ég hafði vaðið í fæturna
\ið að draga hestinn ujrjr úr síð-
ustu forarkeldunum. Það var ekk-
ert skemmtileg tilhugsun að liggja
úti jafnvel þótt um vornótt væri,
og cg lét jtví hestinn lötra áfram,
í von um að finna einliverja slóð,
sem liægt væri að fylgja til manna-
byggða.
Allt í einu rofaði svolítið til og
eg sá, að eg var kominn fram á
heiðarbrún. Framundan var dalur
fullur af grárri þoku ujjjd á fjalls-
eggjar, en þröngur sneiðingur, lít-
ið gróinn, lá niður fyrir brúnina
og hvarf ofan í botnlaust Jtoku-
hafið fyrir neðan. Eg fór af baki
og teyntdi Bleik niður sneiðing-
inn, haltrandi og þungan í eftir-
dragi. Vonin um að finna manna-
bústaði og £á þar þurr föt og spen-
volga nýmjólk, eggjaði mig áfrant.
Eftir langan og erfiðan gang kom-
um við loksins niður á jafnsléttu
og þar hvarf gatan.
Eg tók því það ráð, að fylgja