Eimreiðin - 01.05.1965, Síða 73

EIMREIÐIN
177
ekk^ R011111^ Std®u’ *31®a afgró&lu innan dyra en það kom fyrir
sér * • alí?*SÍra Jdn l)a ekki * *eiri or® lJar um> hvatti bændur til að fylgja
•p(/,rann a hurðina og braut hana upp. Streymdu menn þá inn í búðina.
f']ri aupniaður vitni að þessu, en síra Jón hótaði að kæra á móti fyrir
ist aTUðleSa frarnkomu kaupmanns. Varð það úr, að kaupmaður heykt-
a lrekari kærumálum og lét af því að loka bændur úti.
re|. 11 l3au ar’ er sira Jon hjó í Möðrufelli, hafði hann reikninga og
18l8U\SllltalanS a llentl1, en l3ar var spítali fyrir holdsveika lil ársins
átti í ^eSS llaf®i hann umsjón Munkaþverárklausturs. Lengst af
sátt ann,sætl 1 sáttanefndum, „í hverjum honum lukkaðist að koma
ntik'1111 ' * rinnleSa 150 þrætumálum." — að sjálfs hans sögn. Hann tók
láta'T lKlt 1 1 slj<,rn almennra sveitarmála, og virðist ylirleitt hafa viljað
r latt mannlegt óviðkomandi. Til er eftir hann í handriti alllöng
niikT1^ Um llle®ler® hrepps mála.“ Einnig skrifaði hann ritgerð eina
Q j.a’ ei hann nefndi „Fornljót”, um jarðarvirðingu, landauraverðlag
í lr JS| leigukúgildi> Fjölmargt lleira veraldlegs efnis liggur eftir hann
;n sT *Ul’ 11111 Háttúrufræði, landafræði, læknisfræði, rímfræði, reikn-
han 1St’., húvísindi o. 11., ýmist þýtt eða frumsamið. Ennfremur lekkst
T 'T 1loðageri'1 og orti rínutr á yngri árum.
hinseiV.llegt er rit eitt> er hann nefnir „Eftirþanka, vakta við yfirlestur
aðs U tlmarits’ er nefnist Fjölnir.” Það er ritað í bréfsformi til ýmind-
ræði'Inar’ er haíði fallið Fjölnir illa í geð. En síra Jón, sem þá var átt
1 1) ' i CV tlmaritinu mjög lilynntur yfirleitt, — gagnrýnir hverja grein
jjjjjt*. ra Slnu sjónarmiði, en af hógværð og skynsemi, — og með öllu
hjölnUlgnislaust- her þessi afstaða hins aldurhnigna kennimanns til
tjjjj ’sem mJög var litinn liornauga af mörgum menntamönnum jteirra
sem T '0tt Um 1 rjálshng og víðsýni, og sýnir, að sá Jnöngsýnisdómur,
að st°-V leiur veri® yfir síra Jóni kveðinn, hefur síður en svo við full rök
stefi/i <1St ^ llala 1)61 hngfast hér sem annars staðar, að heillyndi og
ðj. esta er eitt. en þröngsýni annað, þó oft sé ranglega ruglað saman.
jau llrentuðum ritum veraldlegs efnis eftir síra Jón má nefna verð-
llrn aritgerð er hann reit, og nefndi: „Tilraun til svars upp á spursmálið
j- gh|.| llvægi budrýginda milli sauða og útlenzkra matvæla", — jarentuð
fræð'' 11 ^?1- Einnig sneri hann á íslenzku ágætu riti eftir danskan sagn-
Háttiírf’ ,I>etUr Eri®rik Suhm, er hann nefnir: „Sá guðlega þenkjandi
varð Us. °oari' ^ar l)a® gott ágrip náttúruvísinda þeirra tíma, — og
jna“ yg vinsælt. Því fylgdi smárit eftir sama höfund, — „Unt dyggð-
inn þessi var prentuð í Leirárgörðum 1798. En þriðji bæklingur-
augu’m U1 ^ristilldomiint' eftir santa hálærða höfund, fann ekki náð fyrir
um agnúsar Stephensen konferensráðs, en hann var þá einráður
jjjjárhT'1111 alla hérlendis. Rit þetta var síðar prentað sem nr. 30 af
12