Eimreiðin - 01.05.1969, Blaðsíða 85

GRETTIR ÁSMUNDSSON
155
fara af um sundurgerð og frækn-
leik.
Gisli: Sá er maðurinn, kenni ég og
þig gerla. Muntu vera skáldið
Þórður Kolbeinsson.
Þórður: Rétt er til getið og er happ
að við fundumst. Vil ég gjarnan
ræða við þig um vandræði nokk-
ur.
Gisli: Þess get ég, að þér muni ráða-
fátt að koma burt skógarmanni
þeim, er setið hefur að sögn hér
í fjallinu og þér er mikið mein
að.
Þórður: Ekki höfum við til reynt
svo fullgilt sé, en torsóttur mun
hann verða. Væri vel, ef þú vild-
ir til leggja forustuna.
Gisli: Von Jrykir mér, að þér veitist
þungt við Björn Hítdælakappa,
er þú færð eigi rekið einn skóg-
armann af höndum þér.
Þórður: Betra mun þér þykja um
hann að ræða, en við hann að
eiga, þá er ég segi þér, að hér er
að mæta Gretti Ásmundarsyni
skógarmanni.
Gisli: Eigi þarftu að segja mér frá
Gretti. Reynt hef ég brattara, þá
er ég var í herförum með Knúti
konungi ríka fyrir vestan haf.
Þótti ég þá verja rúm mitt ekki
síður en aðrir, og komist ég í færi
við Gretti treysti ég mér fullvel
og vopnum mínum.
Þórður: Ekki skaltu til einskis
vinna, ef þú færð ráðið Gretti
af dögum. Er meira fé lagt til
höfuðs honum en nokkrum öðr-
um skógarmanni og ætla menn
þó, að sá muni fullt til vinna, er
hlýtur.
Gisli: Allt verður til fjár unnið og
ekki sízt oss farmönnum. En töl-
um hljótt um þessi mál. Kann
vera, að Grettir heyri tal vort og
verði þá varari um sig, er hann
veit, að ég er með í ráðurn.
Þórður: Ég mun nú heim ríða, en
ráða vil ég þér til að hafa liðs-
kost meiri, ef þú hyggst að vinna
á Gretti. Þó muntu hér einn
ráða vilja. (Fer).
Gisli: (Við menn sína). Það er vel,
að við erum í litklæðum í dag og
látum skógarmanninn sjá, að við
erum ei sem förumenn þeir, er
hér rekast daglega. Vantar nú
eitt á að Grettir treystist að
finna oss og sjá gersemar vorar.
(Lítur til fjallsins). Er sem mér
sýnist, að maður fari þar ofan
skriðurnar og heldur mikill.
Mun hann vilja finna oss.
Fylgdarmaður: Ekki mun þessi
maður hlaupa svo í hendur oss,
ef hann treysti sér eigi, og væri
vel ef sá hefði brek er beiðist.
Gisli: Verðum nú við rösklega, því
hér ber mikla veiði í hendur
vorar. (Hopar að baki félaga
sinna).
Grettir: (Kemur inn á sviðið). Ég
hef nú um hríð séð á glæsibrag
yðar, og væntir mig, að þið viljið
nokkurt plagg af leggja við mig,
þess er þið farið með.
Gísli: Hví mundi ég fá þér það, er
ég á. Eða hvað viltu við gefa því,
er ég kann falt að láta.
Grettir: Hefir jni ekki spurt, að ég
legg ekki fé á móti, og sýnist þó
flestum, að ég fái Jrað, er ég vil.
Gisli: Bjóð þú þeim Jressa kost, er
þeir jiykja góðir. En eigi vil ég
svo Iáta af hendi það er ég á.