Eimreiðin - 01.05.1969, Blaðsíða 82

152
EIMREIÐIN
VI. ÞÁTTUR
Fyrra atriði.
(Höll Ólafs helga. Konungur situr
i hásœti og hirðmenn útfrá. Grettir
og Þorfinnur standa fyrir háseeti
konungs).
Þorfinnur: Hingað er eg kominn á
yðar fund Konungur, ásamt fé-
laga mínum, er þér megið sjá.
Hefur hann ratað í vandræði
nokkur og væntir sér halds og
trausts, þar sem þér eruð.
Ólafur konungur: Ærið mikilúð-
legur er maður sá, og þykist
eg kenna af orðspori eða ertu
ekki Grettir Ásmundarson hinn
sterki, sá er mestar sögur fara
nú af.
Grettir: Kallaður hef eg svo verið
af sumum mönnum, en af því er
eg hingað kominn, að eg vænti
af yður nokkurrar úrlausnar á
vandkvæði mínu.
Konungur: Ærið ertu gildur, en
ekki veit eg hversu giftusamlegt
er að ráða þig til fylgilags, þar
sem margt kappfullra manna er
fyrir. Eða hversu er háttað vand-
kvæði þínu.
Grettir: Komizt hef eg í ósætt við
Svein jarl og vegið hirðmenn
hans. Átti eg þar hendur mínar
að verja.
Konungur: Full kunnugt er mér
það mál allt, og hirði eg lítt þótt
allmjög sé sorfið að hirðmönn-
um Sveins jarls. En þó ber að
virða landslög og rétt manna.
Þorfinnur: Eg vil konungur minna
á, að Grettir hefur unnið hið
mesta afreksverk, er hann vá hina
12 berserki, er útlægir voru um
allan Noreg. Ætla eg það lands-
lög, að með slíkum verkum leysi
menn sig undan miklum sökum.
Konungur: Eigi hef eg Þorfinnur
þig kvatt til lögsagnar í þessu
máli. En víst var þetta hin mesta
landhreinsun. En það ætla eg að
fleira muni til tíðinda um þína
hagi Grettir.
Grettir: Eg er borinn illmæli
nokkru af þeim, er voru skip-
félagar mínir út hingað, og uni
eg lítt að fá ekki hrundið.
Konungur: Það vil eg Grettir, að
þú segir satt og rétt frá vandræði
þínu. Munum við á hlýða og
leita úrlausnar eftir málefnum.
Grettir: Þá er við sigldum norður
með landi fengum við veður
mikil og fjúksamt. Varð mönn-
um vossamt og kalt, enda skorti
oss eld. Sáum við elda mikla í
landi og hófu menn tal um, að
enginn mundi svo fær að leggjast
til sunds og ná eldinum. Eg taldi
slíka menn mundu verið hafa.
Þeir töldu sig að engu bættari,
ef eg treystist ekki til, er nú væri
talinn mestur atgervismaður á
íslandi. Það uggði mig að eigi
mundi vel launað verkið, en þó
kastaði eg mér fyrir borð og lagð-
ist til lands. Þar var fyrir skáli
mikill með 12 mönnum. Voru
þeir mjög við öl. Leizt þeim eg
ferlegur sem tröll, er eg var síld-
ur mjög og stokkfreðinn. Börðu
þeir mig bröndum þeim, sem
lágu á eldinum. Þó fékk eg náð
eldi til handa oss félögum.
Konungur: All karlmannlega var