Eimreiðin - 01.05.1969, Blaðsíða 72

142
EIMREIÐIN
fæti en eðlilegt geti talizt í samkeppni við tollfrjálsar erlendar bæk-
ur.
Slík stefna er íslenzkum bókmenntum augljóslega til tjóns.
Mikið mætti úr bæta með því að láta tekjuaukann, sem fæst af bóka-
pappír vegna hátollsins, ganga til þeirra, sem skrifa bækur.:
Þetta er sanngjörn krafa af tveimur meginástæðum: 1. toll-
tekjur þessar eru að verulegum hluta fegnar af pappír, sem notað-
ur er í bækur íslenzkra höfunda; — 2. útgefendum dagblaða er ekki
aðeins ívilnað með nærri tollfrjálsum pappír, heldur hefur ríkið
upp á síðkastið veitt dagblöðum verulegan styrk með öðrum hætti
einnig, án þess að rithöfundar hafi hlotið sambærilega aðstoð.
Stuðningur við dagblöð er studdur þeim rökum, að tryggja verði
frjálsa skoðanamyndun í landinu. Ætti því að vera fullur skilningur
stjórnarvalda á því, að aðgerða sé þörf til að tryggja frjálsa bók-
menntasköpun í landinu.
3.
20%-gjald af erlendu léttmeti.
Alkunna er, að íslendingar verja árlega milljónum króna í er-
lendum gjaldeyri til kaupa á erlendum vikuritum og öðru dasgra-
styttingarefni, sem lítið eða ekkert bókmenntagildi hefur. Inn-
flutningur erlendra blaða og tímarita nam árið 1968 um 20 millj.
króna, og þótt eitthvað hafi dregið úr magni að undanförnu, hækk-
ar fjárhæðin örugglega á þessu ári vegna gengisfellingar. Varla
mun oftalið, að y4 þessa innflutnings séu léttmeti (Hjemmet,
Familie-Journalen, Andrés Önd og annað slíkt). Sanngjarnt væri,
að þeir, sem fá að eyða dýrmætum gjaldeyri í jafn vafasöm kaup,
stuðluðu í leiðinni að viðgangi íslenzkra samtímabókmennta.
4.
Tíu krónur af hverri seldri bók.
Árlega eru gefnar út margar bækur, sem ekkert bókmenntagildi
hafa og seljast oft í stórum upplögum. Ef fast gjald rennur í bók-
menntasjóð í hvert sinn, sem bók er keypt, kemur hún skapandi
bókmenntum landsmanna að nokkrum notum, hversu léleg sem
hún annars er. Slíkt gjald kæmi létt við lesendur, en rithöfundum
að miklu liði, þegar saman komi. Fordæmi eru fyrir því, að lög-