Eimreiðin - 01.09.1971, Síða 12

76
EIMREIÐIN
„Ja ég liti ósköp venjulegu lífi“
segir Númer tvö heldur mæðulega.
„Ég er barnakennari á veturna;
lögregluþjónn um sumur. Ég fer til
vinnu að morgni; k'em heim að
kveldi. Ég læt konuna mína hafa
aura fyrir mat sem hún eldar, gef-
ur mér og krökkunum og étur
sjálf.“
„Og livað gerirðu um helgar?"
spyr Númer eitt dálítið spenntur.
„Ég er heima með konunni
minni og börnunum mínum eða
þá að ég fer að heiman m'eð kon-
unni minni og börnunum mínum.
Við erum alltaf einhvers staðar."
„Heyrðu ertu templari?"
„Konan mín er það.“
„Svei mér þá. Ég verð bara að
spyrja aftur eins og sjálfsmorðs-
maðurinn; fyrir hvað lifirðu mað-
ur? Þú getur ekki einu sinni lilakk-
að til h'elgarinnar!" Hann tekur
stóran slurk úr fleygnum: Alveg
eruð þið eins; tvö af mestu vesæl-
mennum þessa linattar. Þið eruð
ekki menn fyrst þið látið það líf
sem ykkur er ætlað, — mannlífið
sjálft sliga ykkur. Ég stjórna mínu
lífi sjálfur. Það má passa sig; ég
get tekið upp á öllu. — Nú og svo
trúir maður auðvitað á guð. Skap-
arinn skapaði mannlífið og mig
til að lifa því. Drottinn er minn
hirðir. Trúiði ekki á gvöð helvítin
ykkar!“
Hann sveiflar flöskunni yfir
liöfði sér, en hrekkur við að lieyra
eigin rödd rjúfa kyrrðina.
Númer tvö: „Konan mín og ég
förum í kirkju á jólunum.“
Númer eitt: „Jæja þú ert þó
alltént kristinn ... Hvers vegna
leitarðu ekki skjóls í húsi guðs
undan hríðarbyljum lífsins, fyrst
þú getur ekki barizt gegn þeim
sjálfur sjálfsmorðingi? Hvað veld-
ur því annars að þú hyggur á sjálfs-
tortímingu? Ertu með ástarsærindi?
Fór konan frá þér? Sveik lijákonan
þig? Vantar þig mellu? Áttu ekki
fyrir bokku? Fórstu á hausinn?
Ertu atvinnulaus? Eða ertu kannski
bara sona venjulegur allsherjar
aumingi?"
Númer þrjú borar í nasir sér
hinn rólegasti eins og klukkulaus
maður sem misst hefur af strætis-
vagni: „Nei, 'ef eitthvað slíkt hefði
komið fyrir mig þá væri ég ekki
hér ... Þetta er nokkuð löng saga
sem ég efast um að þið nennið að
hlusta á svona á frídegi?"
Númer eitt: „Segðana fyrir mér,
ég lofa því að gráta ekki haha.’‘
Númer þrjú: „Það er gott, því
að þetta 'er sorgarsaga eins og gefur
að skilja. En snemma kom í ljós að
ég var mjög fallegt barn. Foreldrar
mínir voru ríkir en ólu mig upp á
réttan hátt, þannig að ég varð ekki
ofdekraður letingi, heldur fékk al-
veg réttan skammt af öllu eftir
viðurkenndum uppeldisvísind-
anna. Leikföng mín voru færri og
fábreyttari 'en börn margra efna-
minni foreldra áttu. Móðir mín lét
mig ekki hanga of lengi í pilsum