Eimreiðin - 01.09.1971, Síða 29

minning um nonna
93
„Heitir þú ekki Friðrik?“
Hinn játti því, en spurði svo, hvort þetta væri Nonni. Þetta voru
þá bræður, og höfðu þeir ekki sézt, síðan báðir voru drengir norður
á Akureyri, en Friðrik hafði lengi verið búsettur í Canada og var
orðinn frægur listmálari. Ekki treysti ég mér til að lýsa kveðjum
þeirra bræðra, en mig kvöddu þeir nreð virktum, báðu mér alls
góðs, og Nonni kyssti mig á ennið og krossaði yfir mig.
I þessu sambandi vildi ég bæta smásögu við: í júlí sumarið 1953
fórum við hjónin norður til Akureyrar. Þá sáum við eitt sinn aug-
lýsingu frá Ferðafélagi Akureyrar um, að larið yrði þá um kvöldið
út í Hörgárdal undir leiðsögn kunnugs manns, og drifum við
okkur með. Komið var að Skriðu og okkur bent á tvö tré, sem sagt
var, að Jónas Hallgrímsson hafi gróðursett. En annað minnisstæð-
ara atvik úr þessari ferð leitar sífellt á hugann.
Hópurinn stóð á hlaðinu á Möðruvöllum og hlustaði á séra Sig-
urð Stefánsson segja sögu staðar og sveitar. Þá sagði hann okkur
söguna sent hér fer á eftir, og ég held, að ég muni hana orðrétta.
Séra Sigurði sagðist svo frá:
„Ég stóð hérna á hlaðinu fyrir nokkrum árum í sörnu erindum
og nú, en þá voru áheyrendur mínir útlendir. Þegar ég benti á
Skipalón (bæjarnafn þar í sveit) kom einn af áheyrendum mínum,
ung stúlka, þýzk og spurði mig á sínu máli: ,,Er það ekki þar, sem
Nonni átti einu sinni heima?“ Er ég játti því spurði hún: ,,Má ég
kyssa yður fyrir hann Nonna?“ og það gerði hún. Þegar ég spurði
hana, hvort hún hefði þekkt Nonna, sagðist hún hafa lesið allar
bækur hans og bætti við með stolti Þjóðverjans: „Ég væri ekki rétt
uppalinn Þjóðverji, ef ég hefði ekki lesið bækurnar hans Nonna.“
Þannig fórust séra Sigurði orð, og í mínum liuga var það stór-
atburður að ltafa verið einn af álieyrendum séra Sigurðar Stefáns-
sonar á lilaðinu á Möðruvöllum þetta júlíkvöld.