Ægir - 01.08.1949, Qupperneq 11

Æ G I R
145
hætti á sumrin, hefur júlímánuður eða
ágúst vanalega verið aflahæsti mánuður-
inn, en að þessi sinni voru það mánuðirnir
janúar og febrúar, og þó var febrúar hæst-
ur með um 14,6% af heildaraflanum yfir
árið. Hins vegar voru síldveiðimánuðirnir
uin sumarið júlí og ágúst samanlagt að-
eins með 17,6% af heildaraflanum, en árið
áður hafði júlí verið með nær 20% af heild-
araflanum.
Rétt er þó hér að greina í sundur þorsk-
veiðarnar og síldveiðarnar og athuga livort
fyrir sig. Ef litið er á þorskveiðarnar fyrst,
þá kemur í ljós, að á vetrarvertíðinni, sem
telst lokið í maí, kom á land 51,2% af
heildaraflanum á þorskveiðunum. Árið áð-
ur hafði mestur aflinn verið í marzmánuði,
eða rúml. 21%, en hins vegar var apríl þá
mjög aflarýr, eða aðeins 10% af heildar-
aflanum. Á seinni helming ársins kom
tæplega 40% af aflanum á land og skiptist
mjög jafnt á alla mánuðina, eða frá 5,3%
í desember upp í 7,9% i nóvember, en hinir
mánuðirnir voru þar á milli. Gætir þess hér
meira en áður, að togurunum hefur fjölgað
svo mjög og afli þeirra aukizt sem raun
cr á, en þeir stunda veiðar allan ársins
hring. Hins vegar er aðal þorskveiðitími
bátaflotans á vetrarvertíðinni, en utan þess
tíma er tiltölulega lítið um aðrar veiðar
þess flota en sildveiðar, að undantekinni
litils háttar veiði smærri báta á sumrin og
svo litils háttar liaustveiði.
Á árinu 1947 fór fyrst að gæta verulega
vetrarsíldáráflans í síldveiðunum og var
þá allmikill hluti af heildarafla á síldveið-
um fenginn á þeim tíma, eða í mánuðunum
janúar til marz og þó einkum í nóvember
og desember, þannig að sumarsíldveið-
innar gætti þá minna í heildaraflanum.
Þetta varð enn meira áberandi á árinu
1948, þegar rúml. 62% af síldaraflanum
var veitt utan sumarsíldveiðanna, eða
60,9% á tímabilinu janúar til marz, þó að-
allega í janúar og febrúar og 1,4% í des-
embermánuði, en hins vegar aðeins 37,3 %
um sumarið. Hluti sumarsíldarinnar í
veiðinni árið áður hafði numið 58%, svo
að hann var að þessu sinni enn minni,
enda heildaraflinn mun minni
Ef athugaðar eru hinar einstöku fisk-
tegundir, sem verulega þýðingu hafa innan
þorskveiðanna, þá kemur í Ijós, að all-
mikill munur er á því á hvaða tima árs þær
eru aðallega veiddar. Sjálfur þorskurinn er
aðallega veiddur á vetrarvertíðinni, en þó
var veiði hans tiltölulega minni nú én árið
áður, sem stafar af því sem áður segir, að
allmikill fjölda báta, sem venjulega hafa
stundað þorskveiðar framan af árinu,
komu seint til þeirra veiða, vegna sild-
veiðanna í Faxaflóa. Þess vegna voru að-
eins um 70% af þorskaflanum veidd á
vetrarvertíðinni, eða tímabilinu janúar til
maí, en hafði verið árið áður nær 80%.
Þorskaflinn varð langmestur í aprílmán-
uði eða 42 600 smáb, en fór síðan minnk-
andi eftir því sem leið á árið, en jókst síð-
an heldur síðasta ársfjórðunginn. Var
hann minnstur í septembermánuði um
4200 smál. en aftur á móti tæplega 9700
smál. í nóvember.
Svo sem áður var getið var ufsaafliuu
nú mun meiri en árið áður, vegna þess
hversu auðvelt var að selja ufsann á
Þýzkalandsmarkað, og var hann einkum
veiddur mikið um sumarið og haustið, en
þá fór fram aðalútflutningurinn til Þýzka-
lands. Mestur var ufsaaflinn í september-
mánuði um 13 700 smáb, annars var ufsa-
aflinn mánaðarlega frá því í júlímánuði
5600 og upp í tæplega 9000 smál.
Svipað er um karfann að segja, að veiði
á honum jókst mjög mikið á árinu, af
sömu ástæðu og með ufsann. Var hann aðal-
lega veiddur seinni hluta ársins. Veiddust
um Vs hlutar karfaaflans frá því í júlímán-
uði til ársloka.
Aðalveiðitimi steinbítsins er seinni hluti
vetrar og fram á vorið og' sumarið, en
minnkar ört, þegar líður fram á seinni
hluta ársins. Þannig veiddust um 60% af
steinbítsaflanum á tíinabilinu apríl til júlí.
Um ýsuna er það að segja, að hún veið-
ist jafnaðarlega mest á vetrarvertíðinni og
að þessu sinni var rúmlega helmingur ýsu-