Ægir - 01.08.1949, Blaðsíða 48

182
Æ G I R
smál. Skýrist þessi ankning á fiskmóttöku
frystihúsanna utan Sunnlendingafjórð-
ungs með þvi, sem áður var sagt um aukn-
ingu á afkastagetu frystihúsa í þeim lands-
lilutum, svo og með aukinni útgerð á ]>ess-
um slóðum um sumarið og haustið.
Skiptingin á milli fisktegunda er svipuð
og heildarskiptingin á milli fjórðunganna,
að þvi undanskildu að langsamlega mestur
ur hluti steinbítsins kemur á Vestfirðinga-
fjórðung, eins og áður, eða nærri %, en af
öllum þeim fiski, sem fór til frystingar í
Vestfirðingaf jórðungi, var meira en Vr>
hluiinn steinbitur. f Austfirðingafjórðungi
var þó hluti steinbítsins í heildarmagninu,
sem þar fór til frystingar, enn þá meiri,
eða um 28%.
AIls nam framleiðsla frystihúsanna af
flökum og heilfrystum fiski 28 887 smál.,
en árið 1947 var framleiðslan 27 085 smál.
Aðeins lítill hluti af þessu magni var heil-
fryst eða aðeins flatfiskurinn rúml. 2 500
smál. Allt liitt voru flök. Sama aðferð var
nú viðhöfð við framleiðslu heilfi’ysta flat-
fisksins eins og verið hafði árið 1947, enda
var hann seOdur á sama markað, til Bret-
lands. Var hann allur frystur í blokkir og
settur í pappakassa án þess að nokkuð
væri vafið um blokkirnar.
Á öðrum fiski varð heldur engin veru-
leg breyting að því er framleiðsluna snerti.
Mjög svipað magn var látið í cellophane-
umhúðir og aðeins sá fiskur, sem ætlaður
var fyrir Ameríkumarkað og lílils háttar
til sölu i Sviss, sem krefst sams konar
vandaðra umhúða eins og markaður i
Bandaríkjunum. Langsamilega mestur
hluti eða yfir 90% af þeim fiski, sem var
flakaður, var settur í pergamentumbúðir
eins og áður.
Var nokkuð skýrt frá umbúðum þessum
og hver munur væri á þeim í yfirlitsgrein
um sjávarútveginn 1947, sem hirtist í
Ægi apríl—júní hefti 1948, og skal þvi
ckki fjölyrt um það frekar að þessu sinni.
I>ó skal aðeins bent á, að hafi þörfin verið
knýjandi til þess að breyta um umbúðir
og' gera þær vandaðri á árinu 1947, þá
gilti það ekld síður fyrir árið 1948. Er
það víst, að því lengur, sem lialdið verður
áfram að framleiða frystan fisk og freista
þess að selja hann í hinum óvönduðu
pergamentumbúðum, þeim mun erfiðara
verður að selja þann fisk, einkum þegar
samkeppnin harðnar við aðrar þjóðir,
sem framleiða svipaða vöru í vandaðri um-
búðum eins og t. d. Norðmenn, svo sem
nú er þegar farið að koma mjög á daginn.
Hér er þó við hinn sama vanda að stríða
og við framleiðslu ailra sjávarafurða til
útflutnings, að kostnaður við framleiðsl-
una er svo gífurlega mikill, ef vanda á um-
búðirnar, að ekki hefur reynzt kleift að
leggja í það, þar sem þeir markaðir, sem
aðallega kaupa fiskinn, geta ekki af ýms-
um ástæðum keypt fiskinn í vandaðri um-
búðunum á þeim mun dýrara verði, sem
kostnaðurinn er meiri við framleiðsluna.
6. Saltfiskverkun.
Framleiðsla á saltfiski hefur verið mjög
niiklum breytingum háð undanfarin ár. Á
styrjaldarárunum var því nær engin fram-
Jeiðsla á saltfiski. Þegar að styrjöldinni
loldnni, þá er þrengjast tók um isfisk-
markaðinn, hófst saltfiskverkun að nýju,
og árið 1946 var framleiðslan um 9%
þús. smál. miðað við fullverkaðan fisk, en
aðallega var þá um framleiðslu á óverk-
uðum fiski að ræða. Árið 1947 jókst þessi
framleiðsla mjög mikið og komst upp í 22
þús. smál., en á árinu 1948 var framleiðsl-
an aftur mikið minni, eða aðeins tæplega
9 þús. smál., allt miðað við fullverkaðan
fislc (samanber töflu XXVIII). Langsam-
lega mestur hluti þess, sem saltað var, var
þorskur, og gætti annarra fisktegunda
mjög lítið, svo sem ýsu, ufsa, löngu og
keilu. Einkum var ufsasöltunin iniklum
mun minni en árið áður, eða aðeins um
240 smál. á móti tæpum 2 þús. smál. árið
1947, en ufsinn kemur aðallega frá togur-
unum, og' þeir stunduðu ekki svo neinu
næmi saltfiskveiðar á þessu ári.
Eins og jafnan áður, var langmest um