Ægir - 01.05.1953, Blaðsíða 8

118
Æ G I R
þegar matsmaður á að fara að vinna
starf sitt, er fiskurinn misjafn að
þurrkstigi, svo starf matsmannsins
verður örðugt og seinlegt. Þetta þurfa
framleiðendur að athuga vel, því öll
misþurrkun er allavega þeirra skaði,
bæði í vinnu og útkomu.
Litarfar fisksins.
1. Spánverjar óska sérstaklega eftir að
fiskurinn beri binn rétta ,,fisklit“, sem
þeir kalla, sé ekki með salthnitu, svo
ég tali nú ekki um með salti. I sam-
bandi við þetta líkar þeim fiskurinn
verr, sem hann er ofþurrkaður að
þeirra dómi. Dökkleitur fiskur eða ef
á hann slær gulleitum lit, er óhæfur
fiskur samkvæmt þeirra áliti. Þeir taka
einnig mjög hart á blóðæðum í þunn-
ildum og svo ef þunnildin eru blæljót
(gulglær) eða slær á þau dekkri lit en
fiskvöðvann.
Aðrir gallar:
3. Sprunginn fiskur eða sundurlaus er
illa séður. Taka þeir mjög hart á því,
svo og blóðblettum, stungum eða ef
svört himna sést á þunnildunum.
Eðli fisksins.
4. Spánverjar óska sérstaklega eftir, að
fiskurinn sé mjúkur í gegn. Þetta kalla
þeir „eðlilega verkaðan fisk“, eða fisk,
sem ekki hefur verið geymdur lengi
óverkaður, áður en hann er vaskaður
og þurrkaður. Þá vilja þeir hafa fisk-
inn þykkan.
Hús- og sólþurrkun.
5. I umræðum við okkur héldu þeir
mjög fram sólþurrkun; sögðust telja
húsþurrkaðan fisk verri vöru, þó töldu
þeir sæmilegt, ef fiskurinn væri sól-
þurrkaður fyrst, en hert á honum í
húsi. Því er ekki að leyna, að sam-
kvæmt skoðun minni á farminum,
gekk ég þess ekki dulinn, að yfirleitt
reyndist sólþurrkaði fiskurinn blæfall-
egri.
Þessu svöruðum við á þá leið, að
mismunurinn á hús- og sólþurrkuðum
fiski væri ekki sá, sem verið hefði fyr-
ir 15—30 árum, þurrkhús okkar nú
væru mjög fullkomin. Þá sögðum við
þeim, að Islendingar mættu til með að
styðjast við húsþurrkun vegna veðr-«
áttu Iandsins, en létum í veðri vaka,
að fiskurinn væri sólþurrkaður eins
og hægt væri, en hús væru öryggi til
að grípa til á haustin og á óþurrka-
sumrum. Þetta er ef til vill ekki alls
kostar rétt, en þó vil ég drepa á það
hér, að framleiðendur, sem verka fisk
fyrir Spánarmarkað, þurfa að hafa að-
stæður til að sólþurrka að svo miklu
leyti, sem tíð leyfir, ef þeir ætla sér
að geta frainleitt góðan Spánarfisk.
Við héldum því fram, að fiskurinn
hefði sömu gæði sem matvara, hvernig
sem hann væri þurrkaður. Það væri
einungis skaði íslendinga, ef fiskurinn
hlyti verra mat fyrir litarfar.
Umræður um þetta féllu síðan niður
án þess að þeir gerðu nokkrar kröfur
um sérmat í þessu tilfelli.
Veiðiaðferð.
fi. í fyrstu umræðum okkar við kaupend-
ur vildu þeir fá okkur til að fallast á
aðgreiningu samkvæmt veiðiaðferðum.
Þessu neituðum við mjög ákveðið,
enda væri þetta eitt hið versta, sem
komið gæti fyrir framleiðslu okkar og
mat. í fyrsta lagi liafa framleiðendur
ekki húsnæði til þess að halda fiskin-
um aðskildum. í öðru lagi mundi þetta
þýða t. d. allverulega verðlækkun á
þeim netjafiski, sem er svo vel verkað-
ur, að hann gengur í nr. I eða II, eins
og nú er metið. í þriðja lagi mundi
slíkt mat og sortering verða ær ófram-
kvæmanleg hér heima. í fjórða lagi
bentum við þeim á, að þeir gætu tæp-
lega sjálfir haldið þessu aðgreindu hjá
sér.