Ægir - 01.05.1953, Blaðsíða 27

Æ G I R
137
......................
Friðbert Guðmundsson útgerðarmaður.
Friðbert Guðmundsson útgerðarmaður á
Suðureyri, fyrrum hreppstjóri, lézt að heirn-
ili sínu hinn 8. janúar síðastliðinn, tæp-
lega hálfáttræður að aldri, fæddur 3. júní
1878. Með honum hneig í valinn einn af
þrautseigustu og atorkusömustu útgerðar-
mönnum Vestfjarða. Þykir mér því hlýða,
hann. Friðbert var Súgfirðingur að ætt-
hann. Friðbert var Súgfirðingur af ætt-
erni og átti heima þar í firðinum alla
ævi- — Hann tók kornungur að stunda
sjó, og mun hafa gerzt formaður um tvít-
ugt. Friðbert var meðal hinna fyrstu Súg-
firðinga, er settu mótorvél 1 bát sinn, og
var fyrsta vél hans einungis 4 hestafla.
Síðan stækkuðu bátar hans og vélarnar
urðu aflmeiri. — Var Friðbert jafnan for-
maður og þótti með dugmestu formönn-
um, og aflasæll löngum. Hann hélt síðan
ótrauður áfram útgerð, oft í félagi við aðra
að meiru eða minna leyti til æviloka.
Skömmu fyrir 1920 réðst Friðrik, ásamt
Jóni Grímssyni, er þá var verzlunarstjóri
Á. Ásgeirssonar verzlunar á Suðureyri, í að
kaupa vélskipið Rask, sem þá var eitt
stærsta vélskip Vestfjarða, en þeir seldu
skipið síðar útgerðarfélaginu Jóh. Eyfirð-
ingur & Co. á ísafirði.
Um mörg siðustu árin átti hann vélbát-
inn Freyju, sem reynzt hefur hið mesta
Fappaskip i höndum hans og ólafs sonar
hans, er lengstum hefur stýrt því skipi. —-
Auk þess átti hann hluta í ýmsum smærri
bátum. — Friðbert fékkst og jafnan við
liskkaup, keypti af bátum sínum, og hafði
líka um skeið smáverzlun, mest í þágu út-
gerðar sinnar. Hann stundaði líka landbú-
skap lengstum.
Friðbert var mikill athafnamaður. Hann
var frábær elju- og iðjumaður. Mátti hann
heita sístarfandi frá morgni til kvelds, og
gekk jafnan að öllum störfum með verka-
mönnurn sínum. — En þó Friðbert sækti
störf sín fast, var hugur hans eltki ein-
göngu bundinn við eigin hag. Hann tók
jafnan mikinn þátt í hreppsmálum og ýms-
um framfaramálum Suðureyrarkauptúns.
Hann var lengstum i sveitarstjórn. Hrepp-
stjóri var hann um 30 ára skeið. Það starf
er bæði erilsamt og ekki vandalaust í fjöl-
mennum sjávarþorpum. Rækti Friðbert
hreppstjórastarfið af alúð og hlaut lof
sýslumanna fyrir það. — Sjaldan var Frið-
hert svo önnum kafinn, að hann gæfi sér
ekki tóm til að koma á fundi, þar sem rætt
var um fiskveiðamál, hreppsmál, ellegar
landsmál. Hann var skynsamur vel og hélt
jafnan prúðmannlega á máli sínu.
Og þótt hann væri talsmaður einkafram-
taksins, þá var hann jafnframt félagsmað-
ur góður, studdi eindregið framfaramál
hreppsfélags síns, jafnt og einstaklinga,
með að sjá hag sinunr borgið.
Friðbert hafði, sem aðrir, er við útgerð
hafa fengizt hér vestra, fengið að kenna á
erfiðleikum margs konar, en fyrir dugnað
sinn og hagsýni komst hann aldrei í veru-
legar kröggur. Síðari árin vænkaðist liag-
ur hans, og gerðist hann að lokum vel
efnaður.
Lengstuin var hann hraustur, en lamað-
ist á heilsu fyrir nokkrum árum, og bar
ekki sitt barr upp frá því.
Friðbert var kvæntur Elinu Þorbjarnar-
dóttur, er lifir mann sinn. Börn þeirra eru
sex. Synirnir: Gissur, Páll kaupmaður, Ól-
afur skipstjóri, allir búsettir á Suðureyri,
og Friðbert í Reykjavík. Dæturnar Guð-
mundína og Þorbjörg, báðar giftar á Suð-
ureyri.
Kr. J.