Tímarit lögfræðinga - 01.12.1978, Blaðsíða 6

JÓN P. EMILS
Jón Pálmi Emilsson lést 16. október sl. eftir
langvarandi veikindi. Var hann jarðsunginn 23.
október á afmaelisdegi sínum. Jón var Aust-
firðingur, fæddur árið 1922 á Reyðarfirði og
dvaldist þar bernsku- og unglingsár. FjölskyIda
hans var stór, systkinin 7, en móðir hans féll
frá, þegar hann var aðeins 8 ára gamall.
Ég veit ekki, hvenær fjölskyldan flutti suður
til Reykjavíkur. Snemma mun hafa komið í
Ijós, að Jón var efnilegur námsmaður, gæddur
góðum gáfum. Hann mun því hafa valist til
frekari skólagöngu. Haustið 1938 réðst Jón
til náms í Ingimarsskóla í gamla sþítalanum
við Frakkastíg, og var hann þar þrjá vetur í
gagnfræðanámi. Haustið 1941 kom hann til
náms í Menntaskólanum í Reykjavík. Kom hann
þá í árgang minn, og vorum við skólafélagar næstu þrjú árin allt til stúdents-
prófs. Jón valdi stærðfræðideild, enda snerist hugur hans fljótt til raunvísinda.
Þessi skólaganga hjá Jóni hófst reyndar uppi I Háskóla, því að Menntaskólinn
var þá til húsa í hinni nýju Háskólabyggingu. Var árgangurinn þennan vetur
í læri þar í tveimur deildum, máladeild og stærðfræðideild. Breski flug-
herinn var ennþá í menntaskólahúsinu gamla og sleppti því ekki fyrr en árið
eftir.
Fljótt kom í Ijós, að í árgang okkar var kominn mikill og góður félagi. Fór
snemma að bera á Jóni í félagslífinu. Hann var nokkuð eldri en við, orðinn
þroskaður og fullorðinslegri en við almennt vorum. Jón lét fljótt í sér heyra
á málfundum í Framtíðinni. Hann var mjög frambærilegur ræðumaður, vel
að sér í mörgu, þ. á m. í sögu og stjórnmálum, rökvís, öruggur og ófeiminn
á fundum. Var ekki efi á því, að Jón ætlaði sér hlut í stjórnmálum. Hafði hann
verið í stjórn Sambands ungra jafnaðarmanna frá 1940, og frá 1944 til 1958
var hann í miðstjórn flokksins. Var hann trúr Alþýðuflokknum alla ævi og
vann talsvert fyrir hann. Var hann t.d. einn aðalgreinahöfundur hans um kjör-
dæmaskipan.
Jón var gæddur góðum humor, sem stundum gat þó verið nokkuð kald-
hæðinn. Hann var ekkert sérlega mannblendinn, og dulur var hann um margt,
er varðaði hann persónulega. I hópi var hann þó opinn, ræðinn og skemmti-
legur og hélt vel á sínum hlut í öllum orðræðum. Ekki hafði hann úr miklu
að spila og varð að standa á eigin fótum alla sína skólagöngu. Námsmaður
var hann öruggur í flestum greinum, einkanlega í stærðfræði og efnafræði
og öðrum raungreinum. Hann var líka gjaldgengur í ýmsum humanistískum
fræðum, nema helst tungumálum.
Bekkjarsystkinin í Menntaskólanum héldu vel hópinn. Samskipti voru mikil
við Pálma rektor og suma kennarana, og þeir vörðu miklum tíma til að fara
með okkur í ferðalög og voru okkur innan handar í félagslegu tilliti, m.a. í
rekstri skólaselsins. Þetta var á stríðsárunum. Þó að alvörutímar væru, var
ekki sérlegur áhyggjusvipur yfir mannskapnum heldur þvert á móti. Nóg
176