Tímarit lögfræðinga - 01.12.1978, Blaðsíða 40

að koma þessum nýja sáttmála í höfn og festa í stjórnskipan ríkisins.
Takist þetta, getum við aftur horfið til þess að halda bæði lögin og
friðinn.
Takist það ekki, myndast óhjákvæmilega pólitískur jarðvegur fyrir
fjöldafylgi við lýðskrum og ábyrgðarlaust gaspur, sem aldrei getur
orðið fjöldanum til hagsbóta, en sagan sannar, að getur leitt þjóðir
í óskaplega ógæfu.
Ef við ætlum ekki að halda áfram að dragast aftur úr meðal þjóða
heims í efnahagslegu tilliti, verðum við að hætta að eyða jafnmikilli
orku og við gerum í illvígar deilur, sem eru öllum til tjóns. Ella getur
okkar veika, lýðræðislega stjórnskipan brostið, þegar minnst vonum
varir.
Enn á hverjum hvílir ábyrgðin á að hefjast handa á þessu sviði?
Hún hvílir á forystumönnum stjórnmálaflanna í þjóðfélaginu, þar
sem hæst ber stj órnmálaflokka og hagsmunasamtök. 1 þeirra hópi
eru teknar allar ákvarðanir, sem skipta sköpum um velgengni okkar
sem þjóðar eða niðurlægingu. Þær ákvarðanir eru eflaust hver og ein
teknar eftir bestu samvisku. Þegar þær koma allar saman verður
árangurinn þó skelfilegur. Og í þessu efni þýðir ekki að fara að eins
og hundurinn, kötturinn og svínið í sögunni af litlu, gulu hænunni,
því að í þessu þjóðfélagi er engin lítil, gul hæna til að gera það, sem
gera þarf, þegar hundurinn, kötturinn og svínið hafa sagt, — ekki ég.
210