Tímarit lögfræðinga - 01.08.1983, Qupperneq 17

Þrír aðilar koma aðallega við sögu í LSL, flytjandi, sendandi og
viðtakandi (móttakandi). Ekkert þessara hugtaka er skilgreint í lög-
unum.
Flytjandi myndi venjulega vera talinn sá, sem gerir flutningssamn-
inginn við sendanda vöru, nánar tiltekið sá, sem tekur að sér flutn-
inginn gagnvart sendanda (gefur flutningsloforð). Flytjandinn flytur
ýmist vöruna sjálfur eða semur við annan sjálfstæðan aðila um að
framkvæma flutninginn. Ábyrgð flytjanda samkvæmt LSL myndi
væntanlega aðeins hvíla á honum sjálfum, en ekki hinum sjálfstæða
framkvæmdaaðila, sem flytur vöruna. Um ábyrgð hins síðarnefnda
myndi fara eftir almennum bótareglum og eftir atvikum bótareglum
umferðarlaga nr. 40/1968. í framkvæmd geta komið upp vafamál um
það, hvort viðsemjandi sendanda er sjálfur skuldbundinn gagnvart
sendanda eða hvort hann verði aðeins talinn hafa gert samninginn
sem staðgöngumaður flytjanda, sbr. til hliðsjónar Hrd. 1975, 385. Þess
konar vafamál verður að leysa eftir almennum reglum samningaréttar.
Sendandi er sá, sem semur við flytjanda um flutning. Yfirleitt kem-
ur berum orðum fram í fylgibréfi hver sendandi er, sbr. 1. tl. 1. mgr.
6. gr. LSL. Geri annar maður samninginn í nafni sendanda, verður sá
fyrrnefndi ekki skuldbundinn gagnvart flytjanda. Sé nafn sendanda
hins vegar ekki skráð í fylgibréf, heldur nafn staðgöngumanns hans,
verður að telja að staðgöngumaðurinn sé aðili flutningssamningsins.
Ef enginn sendandi er greindur í fylgibréfi, verður að skera úr því eftir
almennum réttarreglum hvern telja skuli sendanda.
Viðtakandi (móttakandi) er sá, sem greindur er í fylgibréfi sem
slíkur, sbr. 2. tl. 1. mgr. 6. gr. LSL. Sé enginn viðtakandi greindur í
fylgibréfi eða hafi það ekki verið gefið út, er viðtakandi sá, er getur
sannað rétt sinn sem viðtakandi. Sami maður getur bæði verið send-
andi og viðtakandi.
3. GILDISSVIÐ LAGANNA O.FL.
Lögin taka ekki til fólksflutninga. Eftir 1. gr. LSL gilda þau um
„vöruflutninga á landi með bifreiðum, enda annist vöruflytjandi að
jafnaði flutning fyrir fleiri en einn aðila í sömu ferð og gegn gjaldi“.
Ekki kemur fram í lögunum, hvort þau taka bæði til samninga um
innanlandsflutning og flutning fafms, sem sendur er til eða frá Is-
landi með bifreiðum, er fluttar eru sjóleiðis landa á milli. Hins vegar
segir í almennum athugasemdum í grg. með frv. til laganna, að þeim
11