Tímarit lögfræðinga - 01.12.1984, Síða 7

Það rættist úr fyrir móður Bárðar og hún vann það síðast verka að styðja
hann fyrstu skrefin í langskólanámi. Hún hafði mest dálæti á Bárði barna sinna
og mátti ekki til annars hugsa en að þessi vel gefni sonur hennar fengi notið
námsgáfna sinna.
Það entist Bárði skammt til skólagöngunnar, sem móðir hans gat af mörkum
látið, enda féll hún frá á þriðja ári hans í menntaskóla. Bárður stóð þá einn
uppi og á sama ári skall yfir sú mikla kreppa, sem þjakaði þjóðlífið í sex ár.
Það var mikil þrekraun ungum mönnum, sem enga vandamenn áttu til að
styðja við bakið á sér, að komast í gegnum langskólanám á kreppuárunum.
Bárði var létt um að laða að sér fólk, svo að mörgum var vel til hans og vildu
greiða götu hans. Þá var Bárður og einstaklega duglegur að útvega sér góða
sumarvinnu. Hann var mörg sumur á síld og jafnan I hinum bestu skiprúmum,
netamaður var hann I tvö sumur á Siglufirði og hafði gott upp úr því miðað við
árferðið.
Bárði Jakobssyni var flest vel gefið I vöggugjöf, en ekki allt fremur en öðrum
mönnum. Hann var gjörvulegur ungur maður og mikil reisn yfir honum I fasi og
allri framkomu. Hann var alhliða námsmaður, nema honum lét illa stærðfræði,
þótt hann gæti lært það sem dugði I máladeild. Hann tók ágæt próf, enda var
minni hans frábært og hann varð snemma vel menntaður og fjölfróður maður.
Bárður var einstaklega vel máli farinn, mælskur, skýrmæitur, málhagur og ágæt-
lega ritfær.
Bárður var heimslystarmaður, sagður kvenhollur og veisluglaður og þótti
manna skemmtilegastur á góðri stund. Hann var félagslyndur, þótt hann væri
einfari um langt skeið ævinnar.
Þeir, sem þekktu Bárð um þær mundir er hann lauk háskólanámi, væntu sér
mikils af honum og honum var hampað af góðum mönnum, sem mikils máttu
sín.
Hann þótti hafa sýnt mikinn manndóm að berjast áfram til náms I verstu
kreppunni og hann vann sér margt til ágætis á háskólaárunum. Hann var for-
maður Stúdentaráðs, þegar Rússar réðust á Finna haustið 1939 og hiti mikill
I garð kommúnista, sem mæltu Rússum bót.
Landsfeðurnir sumir óttuðust, að 1. desemberræða formanns Stúdentaráðs,
sem útvarpað yrði, gæti leitt til uppþota, ef þar yrði ekki mælt af gát og æsinga-
laust. Bárður ámælti Rússum skörulega, en bað menn um að stilla sig. Urðu
engin vandræði af ræðu hans, enda voru flestir sáttir við hana. Þótti góðum
mönnum vel á málum haldið af svo ungum manni.
Bárður vann sér það einnig til ágætis á háskólaárunum, að hann var fyrsti
ritstjóri þess merka tímarits Sjómannablaðsins Víkings. Var hann með I ráðum
um gerð blaðsins og þótti forráðamönnum tímaritsins honum hafa vel tekist
frumgerðin.
Þá er enn að nefna, að á háskólaárunum var Bárður fenginn til þess af for-
ráðamönnum Sjálfstæðisflokksins að bjóða sig fram til þings I Vestur-ísafjarðar-
sýslu. Það var að vlsu gerviframboð, en eigi að síður þótti frammistaða Bárðar
benda til þess, að þar færi efnilegur stjórnmálamaður.
En það fór ekki allt sem horfði fyrir þessum unga, og að allra dómi, efnilega
lögfræðingi, þegar hann útskrifaðist 22. maí 1942.
Það mátti segja, að farsældin yfirgæfi hann um leið og hann lauk prófi og
honum gengi flest öndvert eftir það.
181