Tímarit lögfræðinga - 01.11.1986, Síða 60

Margir aðrir gerðust félagsmenn og eru 57 nöfn á ódagsettu félagatali,
sem fannst með fundargerðabókinni. Langflestir félagsmanna voru lögfræð-
ingar eða 53.
í lögum Lögfræðinga- og hagfræðingafélags íslands var svohljóðandi á-
kvæði: „Tilgangur fjelagsins er að efla íslenska lögfræði og hagfræði, auka
þekkingu manna f þeim fræðigreinum og áhuga á þeim. Styrkir fjelagið I því
skyni meðal annars útgáfu tímarits, er ræði um lögfræðis- og hagfræðisleg
efni, og gengst fyrir umræðufundum og fyrirlestrum um slík efni.“ Aðalstarf-
semi félagsins var fólgin í útgáfu tímaritsins og í fundargerðabók er aðeins
getið um þrjá fyrirlestra. Hinn fyrsta flutti Lárus H. Bjarnason, hæstaréttar-
dómari, á fundi, sem haldinn var 11. mars 1922 um dómaskipunina í iandinu.
Mælti fyrirlesarinn mjög eindregið gegn þeim tillögum, sem komið höfðu fram
á Alþingi um sameiningu hæstaréttar og lagadeildar háskólans (Um mál þetta
má vísa til greinar dr. Björns Þórðarsonar um dómendafækkunina, sjá Tíma-
rit lögfræðinga og hagfræðinga 1924, bls. 90-115). Annar fyrirlesturinn var
fluttur hinn 20. maí 1922 af Ólafi Lárussyni, prófessor, og nefndist hann
„Hlutafélög og hlutafélagalög.“ Birtist fyrirlesturinn í 1. hefti tímaritsins (sjá
Tímarit lögfræðinga og hagfræðinga 1922, bls. 3-25). Þriðji og síðasti fyrir-
lesturinn, sem nefndur er í fundargerðabók, var fyrirlestur Þorsteins Þorsteins-
sonar, hagstofustjóra, um verðbreytingar síðari ára. Var fyrirlestur þessi hald-
inn á aðalfundi hinn 29. janúar 1923. Birtist hann sama ár í tímaritinu (1923,
bls. 64-96).
Á fundum félagsins virðist annars aðallega hafa verið rætt um tímaritið
einkum fjárhag þess. Af öðrum málum má nefna, að á stjórnarfundi hinn 10.
maí 1920 var lagt fram bréf frá „Zentral Gewerkschaft der Gerichtskanzlei
und Grundbuchsbeamten Deutsch-Österreichs in Wien,“ þar sem beðið er um
hjálp I bágindum. Segir þessi bókun sína sögu. Ekki sýndist mönnum þó
vera tök á að veita hjálp, því að ákveðið var að beina bréfinu til stjórnar
„fjelags lögfræðilegra embættismanna, með því að í því fjelagi mundu helst
vera collegar hinna austurrísku brjefritara."
Elsta íslenska lögfræðingafélagið, Lögmannafélag íslands, heldur á þessu
ári hátlðlegt 75 ára afmæli sitt. Er LMFÍ þvl stofnað fyrr en Féiag lögfræðinga
og hagfræðinga. Hins vegar mun það síðarnefnda vera fyrsta (fyrra) almenna
lögfræðingafélagið hér á landi. Svo sem fyrr greinir, starfaði félagið aðeins á
árunum 1919 til 1925. Var það ekki fyrr en 1958, sem Islenskir lögfræðingar
undir forustu Ármanns Snævars sýndu það framtak að stofna aftur almennt
félag, en þá án þátttöku hagfræðinga.
Þeim, sem þetta ritar, er ókunnugt um ástæður þess, að Tímarit lögfræðinga
og hagfræðinga og síðar félagið sjálft lognaðist út af. Líklega er orsakanna
fremur að leita til deyfðar og framtaksleysis en fjárskorts, því að á aðalfundi
hinn 11. júní 1924 kemur fram, að fjárhagur félagsins er það góður, „að ef
fjelagsmenn greiddu skilvlslega árgjöld sín, þá mundi fjelagið geta haldið
tímaritinu úti I 3 ár, enda þótt það fengi engan styrk annarsstaðar frá.“ Þetta
leiðir hugann að starfi Lögfræðingafélags íslands og útgáfu þess á Tímariti
lögfræðinga. Mjög vel gengur að afla efnis I tímaritið, en fjárhagur þess er
slæmur.
Arnljótur Björnsson
206