Tímarit lögfræðinga - 01.12.1991, Síða 5

aðila sé að fullnægja úrlausninni. Guðmundur spyr hvort þetta sé hægt að
óbreyttum lögum vegna ákvæða stjórnarskrárinnar um innlent framkvæmdar-
og dómsvald. Þessar ákvarðanir séu ekki sambærilegar t.d. við dóma Mannrétt-
indadómstólsins í Strassborg sem séu einungis bindandi fyrir íslendinga að
þjóðarétti.
Guðmundur telur að þau atriði sem að framan er getið kalli á stjórnlagafræði-
lega umræðu um það hvort við getum og megum fullgilda samninginn að
óbreyttri stjórnarskrá.
Eins og sjá'má af því sem að framan er rakið koma til í samningsuppkastinu
lögfræðileg álitaefni, sem eru allrar athygli verð, og eflaust eru þau fleiri. Þeim
þarf vissulega að gefa gaum og taka til fræðilegrar umræðu. Grundvallaratriði
umræðunnar hlýtur að verða hvort samþykkt samningsins skerði fullveldið
þannig að breytingar á stjórnarskránni séu nauðsynlegar. í því sambandi má
minna á að stjórnarskráin 1874 var sett fyrir ófullvalda land í ríki Danakonungs
og að fullveldisreglan hefur aldrei verið orðuð í stjórnarskrá íslands.
Það er athyglisvert að Dómstóll Evrópubandalagsins hefur nú komist að
þeirri niðurstöðu að einstök ákvæði samningsuppkastsins séu ekki í samræmi við
Rómarsamninginn að því er varðar vald dómstólsins sjálfs. Það sýnist þó ekki
muni leiða til þess að Rómarsamningnum, sem er nokkurs konar stjórnarskrá
EB, verði breytt heldur samningsuppkastinu. Hvað verður um lagabreytingar á
landi hér er að sjálfsögðu löggjafans að ákveða. Hugsanlega kemur síðar til kasta
dómstóla. Hvað sem því líður er hin fræðilega umræða jafn nauðsynleg.
227