Tímarit lögfræðinga - 01.12.1996, Side 38

5. Verður svarið við spumingu 1 annað ef:
a) starfsmenn fyrra þjónustufyrirtækisins sækja um stöður á venjulegan hátt og eru
eftir slíka samkeppni um stöður ráðnir til starfa í nýja þjónustufyrirtækinu og
b) ef samningur liggur fyrir milli fyrra þjónustufyrirtækisins og þess nýja, eða milli
þess sem kaupir þjónustuna og hins nýja þjónustufyrirtækis, þess efnis að einnig skuli
taka yfir starfsmenn.
5.3 Ráðgefandi álit EFTA-dómstólsins
a. Almennar athugasemdir
í áliti sínu gerði dómstóllinn fyrst grein fyrir almennum atriðum um ráðgefandi
álit.Var tekið fram að hlutverk EFTA-dómstólsins í málum af þessu tagi væri
eingöngu að túlka ákvæði EES-samningsins og afleiddrar löggjafar, en ekki að
skýra landslög eða leggja mat á hvort ákvæði EES-réttar hefðu verið innleidd í
landslög aðildarríkja með réttum hætti. Þá vísaði dómstóllinn til þess, að við flutn-
ing málsins hefðu komið fram ýmis sjónarmið um þýðingu landslaga og dómafram-
kvæmdar aðildarríkja fyrir túlkun EES-samningsins. Tók dómstóllinn fram að
niðurstöður dómstóla aðildarríkjanna gætu á engan hátt bundið EFTA-dómstólinn
en þó gætu skýringar þeirra varpað ljósi á hugmyndir löggjafa einstakra aðildarríkja
um inntak EES-reglna við lögtöku þeirra. Sjónarmið um skýringu landsréttar, eink-
um frá æðstu dómstólum aðildarríkja, sem og sjónarmið sem fram kæmu í löggjaf-
arstarfi aðildarríkja gætu því haft nokkra þýðingu við skýringu EES-samningsins.
b. Um aðilaskipti að fyrirtækjum, atvinnurekstri eða hluta atvinnurekstrar
Meginálitaefnið í þessu máli var hvort sú aðstaða að þjónustufyrirtæki tekur
við af öðru fyrirtæki í kjölfar útboðs gæti fallið undir ákvæði tilskipunarinnar
um aðilaskipti að fyrirtækjum, atvinnurekstri eða hluta atvinnurekstrar. Dóm-
stóllinn fjallaði um spurningar 1, 2 og 5 í einu lagi, enda lúta þær allar að skýr-
ingu hugtaksins „aðilaskipti” í 1. gr. tilskipunarinnar. Dómstóllinn tók fram að
EB-dómstóllinn hefði í fjölda mála skýrt 1. gr. tilskipunarinnar. Þótt ekkert
þeirra mála fjallaði um algerlega hliðstætt álitaefni væri þó mikilvægar leið-
beiningar að finna í úrlausnum EB-dómstólsins um skýringu greinarinnar.50
50 Dómstóllinn vísaði til dómaframkvæmdar EB-dómstólsins og tiltók eftirtalda dóma: Mál nr.
186/83 Botzen v Rotterdamsche Droogdok Mciatschappij [ 1985] ECR 519, mál nr. 24/85 Spijkers
v Benedik [1986] ECR 1119, Mál nr. 287/86 Landsorganisationen i Danmarkfor Tjeneiforbundet
i Danmark v Ny Mplle Kro [1987] ECR 5465, mál nr. 324/86 Tellerup v Daddy’s Dance Hall
[1988] ECR 739 og mál nr. 101/87 Bork Intemational v Foreningen af Arbejdsledere i Danmark
[1988] ECR 3057. Af dómum sem kveðnir eru upp eftir 2. maí 1993, þ.e. undirritunardag EES-
samningsins, var vísað til eftirfarandi: Mál nr. C-29/91 Redmond Stichting v Hendrikus Bartol
[1992] ECR 1-3189, mál nr. C-392/92 Sclunidt [1994] ECR 1-1311, mál nr. C-209/91 Watson
Raskand Christensen [1992] ECR 1-5755, mál nr. C-48/94 Rygaard v Str0 Mplle Akustik [1995]
ECR 1-2745, sameinuð mál nr C-171/94 and C-172/94 Merckx and Neuhuys v Ford Motors
Company Belgium, dómur frá 7. mars 1996, (óbirtur).
174