Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1955, Qupperneq 42

40
allan tímann. 1 niðursoðnum ribsberjum reyndust vera 21,4 mg
(febrúar). Ribsberjasaft getur því haft nokkurt C-vítamíngildi,
að minnsta kosti er ólíku saman að jafna við krækiberjasaft, en
ekki nálgast hún þó sólberjasaft að þessu leyti.
1 tómatasaft, sem gerð var í ágúst en prófuð í marz, voru 9 mg,
en í tómatasafa úr dós (verzlunarvara) ekki nema 3,6 mg. Ef til
vill hefur hér kennt málmáhrifa. Hér má geta þess, að í niður-
soðinni tómatsúpu (einnig verzlunarvara), er rannsökuð var
tvisvar, mældust öðru sinni 2,5 en í hitt skiptið 1,4 mg, en
í „tómatk)'afti“ soðnum og tómatmauki (hvort tveggja gert í
heimahúsum) 11,1 og 7,3 mg, hið fyrra rannsakað í marz en hitt
í febrúar.
I rábarbarasaft, er prófuð var um miðjan vetur (2 sýnishorn),
fannst ekki C-vítamín, en í sykruðum safa, nýgerðum, 4 mg, og í
rábarbaramauki, sykruðu, 3,2 mg í ágúst (fárra daga gamalt) og
1,0 mg í febrúar.
1 aldinmauki (eða hlaupi) ýmiss konar voru tölumar þannig:
Sólberjamauk 76,1 mg (nýtt) og 41,1 (janúar). Ribsberjahlaup,
nýtt, 5,7 mg. Jarðarberjamauk, innflutt, 8,0 (janúar). „Marme-
lade“ úr appelsínum („Libby’s") 6,0, „Marmelade" úr „grape
fruit“ 0,4 mg.
Sólberjamaukið sker sig úr, sem við mátti búast, og er hið
eina, sem um getur munað, með tilliti til C-vítamínsins, svo lítið
sem neyzlumagnið er að jafnaði.
Loks má geta þess, að í tómatsósu (Heinz) mældust 10,7 mg
og í annari gerð 4,0 mg, í grænum baunum, niðursoðnum, 7,4 mg,
„kaviar“ 1,7 mg, télaufi (þurrkuðu) 14,3 mg og í alpha-alpha-
mjöli 28,6.
Áhrif suðu á C-vítamín nokkurra matvæla.
Hitun greiðir mjög fyrir sýringu (oxidatio) C-vítamíns, og þvi
má ávallt búast við, að hitun matar og suða hafi í för með sér
nokkra rýmun þess.
Maturinn, kartöflur, grænmeti o. fl., er tekinn var til rann-
sóknar, og hér verður greint frá, var tilreiddur og soðinn í Hús-