Árbók Háskóla Íslands - 02.01.1955, Síða 50

48
Húðpróf hefur og verið reynt, og er þá þunnri upplausn af
litefninu dichlorphenol-indophenol (0,1 ml) stungið inn í hör-
undið á handlegg og athugað á hve löngum tíma liturinn hverfur.
Var þá gert ráð fyrir, að aflitun yrði fyrir tilverknað C-víta-
míns í húðinni á stungustað, og því örari sem aflitunin væri, því
meira væri af C-vítamíni þar og í blóðinu, en væri liturinn ekki
horfinn eftir 10 mínútur, var það talið merki um C-vítamínþurrð.
En einnig hér getur margt orðið til að villa sýn. 1 húðinni, sem
í öðrum vefjum, eru fleiri efni en askorbinsýra, sem geta aflitað
þetta litefni, hörundslitur er misjafn, svo að litarupplausnin
sést ekki alltaf jafn vel, ekki er sama hve djúpt er stungið, og
fleira mætti telja. Hafa og samanburðar athuganir á mönnum,
sem bjuggu misjafnlega vel með tilliti til C-vítamíns, og saman-
burður við blóðmælingar, bent til þess, að lítið mark væri takandi
á þessu prófi.
Bæði þessi próf, háræðaprófið og húðprófið, eru mjög hand-
hæg og væru einkar vel fallin til hópathugana, ef þau væru áreið-
anlegri en raun hefur orðið á.
Ekki er heldur að jafnaði mikið á því að græða að mæla askorb-
ínsýru í þvagi, að minnsta kosti ekki í fárra klukkutíma sýnis-
horni. Af sólarhringsmagninu má stundum ráða nokkuð um C-
vítamínneyzlu, ef engar verulegar breytingar hafa orðið á henni
um alllangan tíma. Þó er þetta mjög takmörkunum háð, til dæmis
verður ekki um það dæmt, hvort neyzlan sé svo lítil að til baga
sé, eða ískyggilega nærri lágmarki, þó að lítið finnist af askorbín-
sýru í þvaginu einhverju sinni. Auk þess er of mikið umstang við
að safna sólarhrings þvagi, til þess að slíkar mælingar séu hent-
ugar til hóprannsókna.
Aðferðir þær, sem helzt kemur til greina að nota til hóprann-
sókna, eru mettunarprófið svo nefnda og mæling askorbínsýru
í blóði.
Mettunarprófið er í því fólgið að gefa þeim, sem prófa skal,
stóra skammta af askorbínsýru, og fylgjast með, hvenær veru-
leg aukning kemur fram í þvaginu. Stærð skammtanna hefur þó
verið allmjög á reiki, og eins það, hvenær þvagsýnishorn er tekið
til rannsóknar. Upphaflega aðferðin (18) var þannig, að askorb-