Árbók Háskóla Íslands - 01.01.1957, Qupperneq 75

73
á mánuði en almennt gerðist um sambærilega starfsmenn og leigan
— 700 kr. á mánuði — jafnmiklu lægri heldur en mat húsaleigu-
nefndar mundi segja til um. Hafði þessu farið fram um tveggja ára
bil. Helgi var heldur lélegur starfsmaður og átti fárra kosta völ. Datt
nú Jóni í hug að fá hækkaða leigu hjá Helga. Var Helgi tregur til,
en loks sömdu þeir með sér, að Helgi leigði eitt herbergja íbúðar
sinnar Bergi nokkrum Bergssyni frá 1. okt. 1955. Leigan var um-
samin 450 kr. á mánuði og greiddi Bergur hana fyrirfram fyrir eitt
ár. Tók Helgi við henni án þess að gefa kvittun fyrir meira en kr.
3600,00. Sú upphæð samsvaraði matsleigu húsaleigunefndar, en mat
fór fram síðar að beiðni Bergs. Þær kr. 1800,00, sem umfram voru,
afhenti Helgi Jóni, er hvorki gaf kvittun fyrir þeim né færði þær á
reikning hússins. Frá þessum samningum var gengið í sept. 1955.
Stóðu þá reikningar hússins við Jón þannig, að þar voru færðar til
tekna beinar leigugreiðslur frá Helga þau tvö ár, sem hann hafði
verið í húsinu, þ. e. kr. 16.800,00. Til skuldar voru á hinn bóginn
færðar ýmsar sameiginlegar greiðslur, svo sem skattar og bæjar-
gjöld, smávegis viðgerðir o. s. frv., samtals kr. 6800,00. Mismunurinn,
kr. 10.000,00, hafði orðið að eyðslueyri hjá Jóni.
Helga líkaði illa vistin hjá Jóni, og þar sem honum bauðst atvinna
annars staðar, sagði hann starfi sínu upp. Varð það að samkomulagi
með þeim Jóni, að Helgi léti af starfi 14. maí 1956 og færi þá jafn-
framt úr íbúðinni. En er hann ræddi við Berg um, að hann yrði að
fara, neitaði Bergur alveg og sat kyrr, er Helgi flutti. Jafnframt lét
Bergur meta leiguna með þeim árangri, er fyrr greinir. Krafðist Jón
þá útburðar á honum 1. júní 1956. Bergur bar það fyrir sig, að hann
hefði greitt leigu fyrirfram til 1. okt. 1956, en ætti auk þess endur-
greiðslurétt á því, sem leigan væri hærri en matið sagði til um. Tókst
honum að sanna, hvernig í málinu lá. Hann taldi og, að þar sem
Einar ætti ekki hlut að málinu, bæri að vísa því frá. Einar lýsti því
þá yfir, að hann væri samþykkur því, að Bergur yrði borinn út. En
er honum varð kunnugt um háttalag Jóns, vildi hann fá gert upp.
Það tókst ekki, enda varð Jón gjaldþrota 5. júní 1956. Búið hélt
áfram málinu gegn Bergi, og Bergur vildi fá fé sitt endurgreitt, þar
sem tiltækilegt væri. Einar vildi og fá greiddan að fullu helming
þeirra 10.000 kr., er á reikningi hússins stóðu. Auk þess vildi hann
fá greiddar að fullu 1500 kr., en það var helmingur bæjargjalda árs-
ins 1955, er Jón hafði látið undir höfuð leggjast að greiða og Einar
því greitt til þess að lögtak yrði ekki gert.
Þá kærðu þeir báðir, Einar og Bergur, Jón til refsingar fyrir at-
ferli hans gagnvart þeim. En bú Jóns krafðist þess, að sameigninni
yrði slitið.
10