Dvöl - 01.01.1938, Qupperneq 24

b v o L
Í8
í Svíþjóð, um að utvega honum
að láni íslenzkt sýnimyndasafn,
er nota mætti með erindum, sem
flytja skyldi innan skamms á
„íslenzkum degi“, er haldinn yrði
í skóla hans sem liðuf í norrænni
kynningarstarfsemi.
Ég varð að vísa þessum manni
á erlend firmu, sem eru margfalt
betur búin að þessum hlutum en
við íslendingar sjálfir, «.n ef í
nauðir ræki, til vinar míns úti á-
Sjálandi, sem á stærra einkasafn
íslenzkra skuggamynda, en nokk-
urs staðar er að finna annarsstað-
ar. Það var úrval úr því safn'i,
sem hann bauð mér að láni meið
erindum mínum s. 1. haust. v
Við þetta geta íslenzkir skóla-
menn ekki unað, né þeir, sem til
þess finna, hve brýn þörf okkur
er á því, að auka þekkingu annara
þjóða á okkar fagra landi, sér-
stæða þjóðlífi og stórbrotnu sögu.
Auk þess hefir meginhluti Is-
lendinga erfiða aðstöðu til þess
að þekkja sitt eigið land, bæði
sökum torfarinna óbyggða og
kostnaðarsamra ferðalaga. Fáum
er því meiri nauðsyn á góðum,
handhægum skýringamyndum á
hinni stórfelldu náttúru lands síns.
Og vansalaust er það ekki, að til
slíkrar kynningar, innanlands eða
utan, skuli þurfa að sækja til er-
lendra manna þau gögn ogáhöld,
sem til þessarar notkunar eru einna
bezt og áhrifamest, af því að þau
eru ekki fyrir hendi heima hjáokk-
ur sjálfum.
En úr þessu er harla auðveltað
bæta. Fyrir fimm hundruð krónur
gæti ríkið komið sér upp ágætu
skuggamyndasafni, bæði íslensku
safni og frá Norðurlöndum. Eg
hugsa mér, að t. d. íslenzka safnið
væri tvær samskonar „seríur",
önnur til afnota fyrir skóla í
Reykjavík og nágrenni, en hin fyr-
ir skóla úti um land og aðrasvip-
aða fræðslustarfsemi. Auk þess
yrði sýnimyndasafn frá hverju
hinna Norðurlandanna. Mætti síð-
an auka það eftir ástæðum með
myndum frá fleiri löndum og þjóð-
um heims.
Vel færi á því, aðt. d. fræðslu-
málaskrifstofan eða kennaraskól-
inn önnuðust varðveizlu og lán
þessa safns. Yrði að því stóraukin
kennslubót, bæði hvað snertir
fræðslu um okkar eigið land og
þjóðlíf, og ekki síður með tilliti til
þekkingar okkar á frændþjóðun-
um og þeirra löndum, svo að ekki
sé lengra farið. Er sú þekking í
raun og veru miklu minni og los-
aralegri en við höldum.
Ýmsir munu telja, að kvikmynd-
ir eigi eftir að útrýma skugga-
myndum með öllu, svo miklakosti
hafi þær fram yfir aðrar sýnimynd-
ir. Vel kann svo að fara. Þæreru
eitthvert ágætasta kennslu- og
fræðslu-tæki, sem enn hefir þekkzt.
Helzti galli þeirraersá, aðþæreru
tilfinnanlega dýrar.
Á síðasta Alþingi voru samþykkt
lög um kennslukvikmyndir og,
lestrarfélög. Er þar ráð fyrirgert,