Dvöl - 01.01.1940, Side 32

26
DVÖL
Yi II1121II
Eftir Kalilil Kibi-an
Magnús A. Árnason þýddi
Þér vinnið, að þér megið verða
samstíg við jörðina og við sál jarð-
arinnar.
Því, að vera iðjulaus, er að vera
árstíðunum ókunnur og að stíga
út úr skrúðgöngu lífsins, sem geng-
ur í tign og stoltri undirgefni á
braut óendanleikans.
Þegar þér vinnið, eruð þér flauta,
sem niður tímans streymir í gegn-
um og snýst upp í sönglist.
Hver yðar vildi vera sef, mál-
laust og þögult, meðan allt annað
syngur saman einum tóni?
Yður hefir alltaf verið sagt, að
vinna væri bölvun og strit ógæfa.
En ég segi yður, að þegar þér
vinnið, uppfyllið þér þann hluta af
fjarstum draumi jarðarinnar, sem
yður var tilskilinn, þegar sá draum-
ur fæddist.
Og með því, að halda yður að
vinnu, þá elskið þér í sannleika
lífið.
Og að elska lífið vegna vinnunn-
ar er að vera í trúnaði við innstu
leyndardóma lífsins.
En ef þér, í sársauka yðar, kall-
ið fæðinguna óhamingju og við-
hald holdsins bölvun, sem skráð
sé á andlit yðar, þá svara ég, að
ekkert nema sveiti andlits yðar
skal þvo í burtu það, sem þar er
skráð.
Yður hefir einnig verið sagt, að
lífið sé myrkur, og í þreytu yðar
bergmálið þér það, sem yður var
sagt af þeim þreyttu.
Og ég segi, að lífið er vissulega
myrkur, nema því fylgi hvöt.
En allar hvatir eru blindar, nema
þeim fylgi þekking.
Og öll þekking er hégómi, nema
henni fylgi vinna.
Og öll vinna er fánýt, nema
henni fylgi ást.
En þegar þér vinnið af ást, þá
bindist þér sjálfum yður og öðrum,
þá bindist þér guði.
Og hvað er að vinna af ást?
Það er að vefa klæði með ívafi
dregnu úr hjarta yðar, rétt eins og
elskhugi yðar ætti að bera það
klæði.
Það er að hlaða hús úr ástúð,
rétt eins og elskhugi yðar ætti að
búa í því húsi.
Það er að sá sæði með viðkvæmni
og uppskera það með gleði, rétt eins
og elskhugi yðar ætti að eta ávöxt-
inn.
Það er að magna alla hluti, sem
þér búið til, með andardrætti yðar
eigin anda.