Dvöl - 01.01.1943, Blaðsíða 102

Dvöl - 01.01.1943, Blaðsíða 102
ÍOÖ DVÖL lyngmór, landver, sker, blómgróin björkin og baldjökull hlýr. Hins vegar stendur þjóðin sjálf and- spænis þessari mynd, þjóðin, sem hefir fóstrazt við hætturnar og þrjóskazt við dauðann með trausti á sinn mátt. Þetta skýrir skáldið með þeim orðum tungunnar, sem túlka þann skyldleika, sem mest- ur er. Á þenna hátt verður kvæð- ið svipmikið og tignarlegt, svip- lík mynd að sínu leyti í heimi bókmenntanna og hrikalegt og tilkomumikið stuðlaberg í ríki náttúrunnar, þar sem hver stuð- ullinn grópast við annan. Vegna þessa skyldleika og órjúf- anlegu tengsla fellur saga landSins og þjóðarinnar saman í eitt. Hver sá sonur eða dóttir, sem eykur sæmd þjóðarinnar með flekk- lausri framkomu og vel unnum verkum, eflir jafnframt hróður landsins. En sá, sem vanmetur landið sitt og níðir það, vegur jafnframt í knérunn sinnar eigin þjóðar. Skáldið slær því föstu, að þessi tengsl séu órofabönd. Eins og enginn, sem borinn er íslending- ur, geti þurrkað burt ætternið, hve feginn sem hann vildi, geti heldur enginn máð burt það svipmót, sem hann hefir hlotið í heimalandinu, hversu víða, sem hann fer. Jafn- vel þótt einhver reyndi að má það af hið ytra, hyrfi það ekki úr hug og hjarta. í annan stað dregur skáldið það fram, sem vitað er, að þróunin í iifi mannanna, þarfir þeirra og þrár, stefnir sifellt frá hinu minna til hins meira. Fram á leið til fullkomnunar er það hvataorð, sem jafnan hefir ómað í sálum mannanna. Ævi manna er leit og barátta fyrir veraldlegum gæðum og markast af því að vissu leyti. Þess vegna hlýtur blómum skrýdd fjallshlíð með fossanið, unað og orku í skauti sínu, að vera hið ynd- islegasta framtíðarland, hvert sem leitað er. í þriðja lagi fellir skáldið, sem er jafnframt víðförull, lífsreynd- ur og skarpskyggn maður, dóm, sem er harla mikilsverður. Það seg- ir, að við íslendingar þurfum ekki langt að leita. Það er eylendan þín og mín, sem er svo rík af unaði og yndisleik, orku og náttúruauð- legð, að hún er í huga skáldsins nóttlaus voraldar veröld, þar sem víðsýnið skín. Og það er ekki einungis, að skáldið hafi sagt þetta. íslending- ar í Vesturheimi hafa sýnt það með þjóðræknisstarfi í hálfa öld til verndar íslenzkri tungu, ís- lenzkri menningu og íslenzkum þjóðháttum, að þeir bera sitt heimalands mót í hug og hjarta, þrátt fyrir það, að eylendan vakir fjarst í eilífðar útsæ frá þeirra bæjardyrum séð. Þetta ætti að vera okkur heima- mönnum örvun og áminning. Samkvæmt ályktun þessa skavp- skyggna skálds,er okkur mikið gef- ið, en líka nokkurs af okkur krafizt.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118
Blaðsíða 119
Blaðsíða 120
Blaðsíða 121
Blaðsíða 122
Blaðsíða 123
Blaðsíða 124
Blaðsíða 125
Blaðsíða 126
Blaðsíða 127
Blaðsíða 128
Blaðsíða 129
Blaðsíða 130
Blaðsíða 131
Blaðsíða 132
Blaðsíða 133
Blaðsíða 134
Blaðsíða 135
Blaðsíða 136
Blaðsíða 137
Blaðsíða 138
Blaðsíða 139
Blaðsíða 140
Blaðsíða 141
Blaðsíða 142
Blaðsíða 143
Blaðsíða 144
Blaðsíða 145
Blaðsíða 146
Blaðsíða 147
Blaðsíða 148
Blaðsíða 149
Blaðsíða 150
Blaðsíða 151
Blaðsíða 152
Blaðsíða 153
Blaðsíða 154
Blaðsíða 155
Blaðsíða 156
Blaðsíða 157
Blaðsíða 158
Blaðsíða 159
Blaðsíða 160
Blaðsíða 161
Blaðsíða 162
Blaðsíða 163
Blaðsíða 164

x

Dvöl

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dvöl
https://timarit.is/publication/619

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.