Valsblaðið - 01.05.1991, Síða 3

FATÆKUR
VOR
VEGNA
Pér þekkið náð Drottins vors Jesú Krists.
Hann gerðist fátœkur yðar vegna, þótt ríkur
vœri, til þess að þér auðguðust affátækt hans.
II. Kor. 8, 9.
Það þykir ekki lengur í frásögur fær-
andi þótt Islendingur bregði sér til út-
landa um tveggja eða þriggja vikna skeið,
en þess átti ég kost á síðastliðnu sumri.
Margt ber að sjálfsögðu fyrir augu á slíkri
ferð, en eitt af því minnisstæðasta eru
fjölmargar glæsilegar kirkjubyggingar,
sem teygja turni sína hátt til himins og
hrífa ferðamanninn með fegurð sinni,
jafnt innan veggja sem utan. Öll þess hús
eru reist þeim Drottni til dýrðar, sem
fæddist á heilögum jólum fyrir tæpum tvö
þúsund árum. Honum var ekki búinn
staður í hárri höll, eða glæsilegu guðs-
húsi, þótt hann væri herra himins og jarð-
ar, enda ekki mörgum slíkum húsum til
að dreifa. Hrörlegt fjárhús var hans fyrsta
athvarf hér í heimi. Fáum var raunar
kunnugt um hver kominn var í mannheim
öðrum en fátækum hirðum á Betlehems-
völlum, sem heyrðu boðskap engilsins:
„Yður er í dag frelsari fæddur, sem Krist-
ur Drottinn í borg Davíðs.“
Séra Friðrik söng um þennan atburð
m.a. með þessum öðrum:
Árni Sigurjónsson.
Einu sinni’ í ættborg Davíðs
ofur hrörlegt fjárhús var,
fátæk móðir litverp lagði
lítið barn í jötu þar,
móðir sú var meyja hrein
mjúkhent reifum vafði svein.
Kom frá hæðum hingað niður
hann sem Guð og Drottinn er,
jatan varð hans vagga fyrsta,
vesælt skýli kaus hann sér;
snauðra gekk hann meðal manna
myrkrið þekkti’ ei ljósið sanna.
Vissulega er hér um miklar andstæður
að ræða, þegar litið er á hrörlegt fjárhús
annars vegar, sem hýsti fátæka fjöl-
skyldu, og hins vegar glæsilegar kirkju-
byggingar, sem víða má sjá í Mið- og Suð-
ur Evrópu alsettar skrauti og fögrum
listaverkum. En það er ekki þar með sagt
að lofgjörð og tilbeiðsla þeirra, sem njóta
hins glæsilega umhverfis háreistra kirkju-
bygginga, sé sannari og einlægari en
þeirra fátæku hirða, sem forðum vegsöm-
uðu Guð og lofuðu hann fyrir það, sem
þeir höfðu heyrt og séð, er þeir höfðu litið
frelsarann augum.
Það getur óneitanlega verið hrífandi
fyrir framandi ferðamann að sjá gamla
konu signa sig í auðmýkt og krjúpa við
gráturnar í glæsilegu guðshúsi og bæra
varir sínar í einlægri bæn. Skrautleg
kirkja getur verið fögur umgjörð um slíka
mynd, en samskonar atburður getur að
sjálfsögðu átt sér stað á hvaða stað sem
er, jafnvel í lágreistum moldarkofa, því
að „musteri Guðs eru hjörtu sem trúa“.
Svo segir hinn hái og háleiti, hann sem
ríkir eilíflega og heitir Heilagur: Eg bý á
háum og helgum stað, en einnig hjá þeim,
sem hafa sundurkraminn og auðmjúkan
anda.
Þetta leiðir hugann að því að annað
gildismat muni ríkja í Guðsríki en meðal
okkar manna og eru mörg dæmi þess í
heilagri ritningu. Nægir að nefna við-
brögð Jesú þegar lærisveinar hans spurðu
hann hver væri mestur í himnaríki. Þá tók
hann lítið barn og setti það á meðal þeirra
og sagði: Sannarlega segi ég yður: Nema
þér snúið við og verðið eins og börn,
komist þér aldrei í himnaríki. Á öðrum
stað talar hann um að boðskapur hans um
Guðsríki sé hulinn fyrir spekingum og
hyggindamönnum en opinberaður smæl-
ingjum. Auk þess mætti nefna upphaf
fjallræðu Jesú, sem er guðspjall Allra-
heilaga-messu — þegar þessi orð eru
skrifuð: — Sælir eru fátækir í anda því
þeirra er himnaríki. Ætli megi ekki telja
að það, að vera fátækur í anda sé sama og
að vera þurfandi fyrir náð Guðs og gera
sér ljósa stöðu sína gagnvart heilagleika
hans, vera háður honum og lúta honum í
auðmýkt. Það er að vísu hægara sagt en
gert, en rakin leið til sælu að mati Jesú.
Nú er risin að Hlíðarenda minningar-
kapella um séra Friðrik, hinn ástsæla
leiðtoga æskunnar í Reykjavík, þótt hún
sé ekki fullgerð ennþá. Hún er ekki reist
honum til dýrðar, heldur þeim Drottni,
sem hann trúði á og leiddi menn til, en í
þakklátri minningu um frábæra leiðsögn.
Þetta hús er ekki stórt og jafnast ekki á
við áður nefndar skrautbyggingar úti í
heimi, en getur þó orðið athvarf til
hljóðra stunda og hvatt okkur til að
beygja kné við jötuna lágu. Heilög jóla-
hátíð auðveldar mörgum að verða aftur
eins og börn og það er skref í rétta átt ef
hugur fylgir máli.
GLEÐILEGA HÁTÍÐ
Árni Sigurjónsson
Útgefandi: Fróði hf., Bfldshöfða 18 fyrir Knattspyrnufélagið Val. Félagsheimili, íþróttahús og leikvellir að Hlíðarenda við
Laufásveg. Ritnefnd: Lárus Ögmundsson, Þorsteinn Haraldsson, Þorgrímur Þráinsson og Sigurður Marelsson.
Ritstjóri: Þorgrímur Þráinsson. Prentun: Prentstofa G. Ben, Nýbýlavegi, Kópavogi.
Valsblaðið vill færa Halldóri Halldórssyni, Valsmanni, sérstakar þakkir fyrir að lána fjölmargar myndir til birtingar í biaðinu.
3