Valsblaðið - 01.05.1992, Side 53

I MINNINGU LATINNA VALSMANNA
eins og gengur, og til þess að hún bæri
árangur þurfti félagsmenn til að selja. Þar
var Agúst fremstur í flokki og seldi mun
meira en nokkur annar, hvort sem um var
að ræða happdrættismiða, minjagripi eða
annað, sem þurfti að koma í pening fyrir
Val.
Velgengni Vals byggist ekki eingöngu
á hinum fjölmörgu leikmönnum, heldur
einnig á dugmiklum stjórnendum og
einlægum stuðningsmönnum. Agúst var
alla tíð í þeim hópi. Valsmenn, ungir sem
aldir, munu sakna þess að sjá ekki „Gústa
í Hörpu” framar á vellinum eða á Hlíðar-
enda. En minningin lifir.
Um leið og Valsmenn þakka Agústi
fyrir frábær störf í þágu félagsins og trausta
vináttu er eftirlifandi einginkonu hans,
Jennýju Péturdóttur og fjölskyldu, færðar
innilegar samúðarkveðju.
Fulltrúaráð Knattspyrnufélagsins Vals.
Sigurpáll
Jónsson
Fæddur: 4 janúar 1917
Dáinn: 8 janúar 1992
Sigurpáll Jónsson, aðalbókari, andaðist
þann 8. janúar síðastliðinn. Það var á
fjórða áratugnum sem Sigurpáll spilaði
knattspymu með Val og var hann talinn
einn af fremstu knattspyrnumönnum
landsins. Hann spilaði sinn fyrsta
meistaraflokksleik með Val árið 1930 og
lék síðan út áratuginn og lenti þar með í
einu mestablómaskeiði Vals í knattspymu,
þar sem Valur vann Islandsmótið sjö
sinnum á árununr 1930-1940. Sigurpáll
var vel liðtækur leikmaður, því auk þess
að leika sem fremsti maður liðs síns, gat
hann brugðið sér í markvarðarstöðuna ef
á þurfti að halda.
Sigurpáll fór í eina eftirminnilegustu
keppnisferð sem íslensk félagslið hafa
farið í, en það var ferðin sem úrvalslið
Vals og Víkings fóru í 1939 til Þýskalands.
Ferðalangamir lögðu af stað til Þýskalands
15. ágúst og voru komnir til Hamborgar
þann 20.. Aðeins tíu dögum síðar, 1.
september, var seinni heimsstyrjöldin
skollin á og okkar menn ennþá í Þýskalandi.
Ekki kom annað til greina en að yfirgefa
landið strax morguninn eftir og halda til
Kaupmannahafnar. Þaðan var svo haldið
heim á leið þann 7. september og voru
menn fegnir þ ví að komast heim án telj andi
vandræða.
Sigurpáll starfaði í fulltúaráði Vals í
samtals 20 ár og var mönnum innan handar
með ýmis verkefni sem unnið var að innan
félagsins. Hann hjálpaði þó sérstaklega
við að koma Valsblaðinu út.
Valsmenn þakka Sigurpáli Jónssyni
fyrir árin sem hann helgaði Val og votta
eiginkonu hans og bömum samúð sína.
Samantekt.AKG
Jóhann
Sebastian
Kjartansson
Mig langar til að minnast fænda míns
Jóhanns Sebastians Kjartanssonar sem lést
þann 12. desember eftir erfið veikindi.
Jóhann fæddist í Frakklandi 28. október
1981. Hann var sonur Einars föðurbróður
míns og Noelle. Otrúlegt að Guð skuli
taka svo ungan og lífsglaðan dreng til sín.
Afhverju? spyrmaður sig. Sumirsegjaað
þeir deyja ungir sem guðimir elska, og
það var auðvelt að elska Jóhann, öllum
þótti vænt um hann. Allir dáðust að lífsgleði
hans og það sem einkenndi hann sér-
staklega var hvað hann var alltaf kurteis.
Það var ekki heimtufrekjan í þeim strák.
Jóhann kom oft til okkar og dvaldi hjá
fjölskyldunni og afa og ömmu. Til-
hlökkunin var alltaf mikil þegar hann var
að koma og áttum við saman margar
ánægjustundir, sérstaklega em mér minni-
stæðar samverustundimar í sumarbústað-
num á Faugarvatni. Eg kenndi honum
íslensku og hann mér frönsku. Jóhann var
mikill Valsari og spiluðum við oft fótbolta
saman og fórum á völlinn að sjá Val spila.
Einu sinni þegar ég heimsótti hann til
Frakklands færði ég honum Valsbúning
og ég man hvað hann varð ánægður. Það
er ótrúlegt hvað Jóhann var sterkur og
harður af sér. Hann kvartaði aldrei þó
hann hruflaði sig eða meiddi. Eitt sinn datt
hann illa á hjólinu mínu og það blæddi
mikið, bæði úr höndum og fótum. þá sá
maður hvað hann var sterkur og duglegur.
Við frændsystkynin eigum margar góðar
minningar um góðan dreng.
Grímur Garðarson 4.flokki.
Valsblaðið 53