Valsblaðið - 01.05.2007, Síða 44

Sjálfsmyndin semfór á afinœlisdiskinn.
Ragnarsson, Bergsveinn Alfonsson, Sig-
urjón Gíslason og Bergsteinn Magn-
ússon. í framlínunni voru Hermann, Ing-
var Elfsson, Reynir Jónsson, Gunnsteinn
Skúlason og Smári Jónsson bróðir Reyn-
is. Þetta lið hélt svo áfram. Þá voru menn
ekkert að fara í önnur félög. Sá eini
sem var líklegur til að fara var Hemmi
en hann hefði þá bara farið í atvinnu-
mennsku til útlanda. Það var enginn
annar á leið í atvinnumennsku og menn
hugsuðu ekkert út í svoleiðis. Alls ekki.
Þetta var bara gaman og verðlaunin voru
Evrópuferðirnar.
Ég veit ekki hvað ég hefði tekið til
bragðs ef ég hefði ekki komist í meist-
araflokksliðið. Það hefði verið mjög erf-
itt fyrir mig að fara í annað félag. Mað-
ur vildi vera í meistaraflokki Vals. Það
sem dreif mig áfram var nú bara það að
mér fannst mjög gaman að spila fótbolta
og félagsskapurinn var frábær. Ég var
svo sem ekkert ósáttur löngu síðar þegar
ég komst ekki lengur í meistaraflokk. Þá
spilaði ég bara með fyrsta flokki og hafði
gaman af því. Það var miklu afslapp-
aðra og við náðum okkur vel á strik þar,
unnum mót sem Valur hafði ekki unn-
ið í fjölda ára. Við Lárus Ögmundsson
spiluðum gjarnan á miðjunni og Hemmi
kallaði okkur síamstvíburana. Svo fór
maður fram í hornin og potaði inn einu
og einu marki. Ferillinn í meistaraflokki
er því tólf ár frá 1966 til 1978.
Glaumbær oy forréttindi
Við fengum okkar forréttindi út úr þessu
þótt þau séu nú ekki mikil miðað við það
Kollegar í tónlist og fótbolta. Henson og Rod Stewart.
sem gerist í dag. Einar Bjömsson sem var
mikill og harður Valsmaður starfaði við
það að hafa eftirlit með vínveitingahús-
um í Reykjavík á þessum árum. Þá var
Glaumbær aðal skemmtistaðurinn. Ein-
ar þurfti því vegna starfa sinna að hafa
eftirlit með Glaumbæ.
Þar mynduðust alltaf miklar raðir og
gat verið erfitt að komast inn. Þá var gott
að eiga að Valsmanninn Einar Bjöms-
son í eftirlitinu því hann tók okkur strák-
ana, stundum aftast úr röðinni og fór með
okkur fram fyrir alla og beint inn ... og þá
emm við að tala um hundrað metra langa
biðröð. Þetta voru nú laun knattspyrnu-
manna, Evrópuferðimar, félagsskapurinn
og svona hlutir eins og að komast auð-
veldlega inn í Glaumbæ.
„Say sopry"- Benfica-leikirnin
Það er engin spurning að það sem stend-
ur uppúr er þetta ótrúlega ævintýri þegar
Benfica kom 1968. Það skapaðist þvílrk
stemning á Islandi fyrir þessum leik. Það
var nú sennilega þessi magnaði leikmað-
ur Eusébio sem olli þessu fjaðrafoki. Þá
kom til íslands í fyrsta skipti súperstjama
í fótbolta. Það hefði verið hægt að selja
miklu fleiri miða. Þótt völlurinn hefði
tekið tuttugu og fimmþúsund manns
hefði völlurinn fyllst. Það voru átjánþús-
und þrjúhundmð og níu sem keyptu sig
inn, það var alls staðar fólk. Þetta var
ótrúlegt, jafnvel haustblíðan átti sinn þátt
í að það myndaðist mögnuð stemning.
Leikmennirnir og þeir sem stóðu liðinu
næst voru mjög duglegir að auglýsa upp
leikinn. Við settum plaköt á alla ljósa-
staura, þá voru ljósastaurarnir tréstaurar
svo auðvelt var að negla í þá. Liðið und-
irbjó sig ekkert sérstaklega fyrir þennan
leik umfram aðra leiki. Þetta var afar ein-
falt, ekkert vesen. Við vomm heldur ekk-
ert stressaðir. Þetta var fyrst og fremst
feikilega gaman. Stemningin í búnings-
klefanum var mikil og alveg magnað að
hlaupa út á alveg kjaftfullan völlinn.
Leikurinn sjálfur var í raun frekar
rólegur, engin keyrsla. Þeir tóku þessu
frekar létt. Palli Ragnars var settur á
Eusébio og elti hann hvert sem hann fór.
Það breytti ekki því að ég lenti auðvitað í
kappanum, hann var gríðarleg flinkur og
fljótur. Einhvern tímann þegar ég tæklaði
hann sagði hann við mig „say sorry“ það
var vandalaust af minni hálfu. Þá fannst
honum tæklingin eitthvað ósanngjörn.
Síðan fengum við til tevatnsins í leikn-
um úti í Portúgal. Það var gríðarlegt
ævintýri að koma þarna. Þá var allt gefið
í botn og þessi atvinnumannatrix notuð
óspart. Gott dæmi um það var að Simo-
es kantmaður þeirra var að undirbúa fyr-
irgjöf, ég dekkaði hins vegar Torres, sem
var nú hálfgerður gíraffi, svo hávaxinn
var hann. Rétt áður en Simoes gefur fyr-
ir þá fæ ég þetta líka olnbogaskot í mag-
ann, þannig að þegar Torres skallar bolt-
ann í netið þá er ég að einbeita mér að ná
andanum. Svo stigu þeir á ristina á manni
og notuðu ýmis brögð sem við áhuga-
menn frá íslandi kunnum engin svör við.
Eiginlega var þessi leikur nokkrum núm-
erum of stór fyrir okkur.
Félagið hagnaðist um stórfé á þessu.
Það fékk enginn krónu fyrir störf sín og
það sem ef til vill er miklu merkilegra,
það ætlaðist enginn til þess.
íslandsmeistarap 1966 í rugby-
búningum
Fyrir utan leikina við Benfica var
íslandsmeistaratitilinn 1966 eftirminni-
legur. Valsmenn urðu þá Islandsmeist-
arar í knattspymu eftir æsispennandi
úrslitaleiki við Keflavík. Um átta þúsund
44
Valsblaðið 2007