Valsblaðið - 01.05.2007, Síða 83

Hinn sigursæli 4.flokkur kvenna í knattspyrnu. Myndin er tekin á Rey Cup 2007. Aft-
asta röð frá vinstri: Surya Mjöll Agha Khan, Birna Kolbrún Birgisdóttir, Tanja Sif,
Freyr Alexandersson (þjálfari), Katri'n Steinunn Antonsdóttir, Helga Birna Jónsdótt-
ir, Sigurlaug Guðrún Jóhannsdóttir, Sœunn Sif Hreiðarsdóttir, Anna Björk Hilmars-
dóttir, Gunnliildur Ýr Valdimarsdóttir, Lea SifValsdóttir aðstoðarþjálfari. Miðröð frá
vinstri: Katrín, Hugrún Jónsdóttir, Díana Agústsdóttir, Björk Sigurðardóttir, Asthildur
Hanna Olafsdóttir , Margrét Sif Sigurðardóttir, Soffía Lára Sveinbjörnsdóttir, Villimey
Líf Friðriksdóttir, Thelma Haraldsdóttir. Neðsta röð frá vinstri: Sigríður K Kristjáns-
dóttir , Auður Elisabet Helgadóttir, Katrín Gylfadóttir, Þórhildur Svava Einarsdóttir,
Kristrún Heiða Jónsdóttir, Svana Rún Hermannsdóttir, Gerður Guðnadóttir, Anna Kar-
en Kolbeins, Hansína Rut Gunnarsdóttir. Liggjandi: Elva Björk Haraldsdóttir og Bryn-
dís Bjarnadóttir.
væru í beinni samkeppni við aðra afþrey-
ingu. íþróttimar tækju of mikinn tíma þar
sem æfingar væru margar og tímasetn-
ing æfinga væri oft í kringum kvöldmat-
artíma. Einnig nefndu þau mikla keppni-
spressu og of afreksmiðaða þjálfun sem
hugsanlegar ástæður brottfalls.
Hvernig er hægt að draga úr
brottfalli?
f kjölfar umræðunnar um ástæður fyr-
ir brottfalli úr íþróttum var þeirri spurn-
ingu varpað fram hvað hægt væri að gera
til að koma í veg fyrir brottfallið eða
minnka það? Þegar niðurstöður ungling-
anna eru skoðaðar þá nefndi meirihlut-
inn að of mikil áhersla væri á árangur
og að íþróttir væru hættar að vera leikur.
Það komu einnig fram hugmyndir um að
bjóða upp á fjölbreyttari leiðir til íþrótta-
iðkunar innan íþróttafélaganna. Eins og
að bjóða upp á sérstakt prógramm fyrir
þá sem vildu æfa minna og væru ekki í
íþróttum til þess að vinna einhver afrek.
Eftirfarandi dæmi er tekið úr einum rýni-
hópnum þegar rætt var um leiðir til þess
að minnka brottfall úr íþróttum:
Ekki gera svona miklar kröfur til
þeirra. Sumir vilja ekki æfa íþróttina til
að verða alveg bara rosalega góðir. Þau
ætla kannski ekki að verða atvinnumenn.
Þau ætla kannski bara að nota þetta sem
hreyfingu og vilja þú veist fara þama
þrisvar í viku bara að skemmta sér. Ekki
fara þama sjö sinnum í viku á rosalega
strangar æfingar með klikkaðan þjálfara.
Þeir unglingar sem æfðu íþróttir hjá
íþróttafélögum var tíðrætt um mikilvægi
þess að auka félagslíf utan æfingatím-
anna „fara og gera eitthvað með þeim
sem maður er að æfa, í bíó eða út að
borða". Æfingar þyrftu að vera skemmti-
legar, þar sem mikill tími færi í æfing-
ar og þjálfarinn þyrfti að vera hæfur og
ekki bara á íþróttasviðinu eins og einn
viðmælandi orðaði svo vel: „Mér finnst
það eiginlega ekki nóg til að vera þjálf-
ari að vera góður í íþróttinni. Maður þarf
að hafa svona sérstakan persónuleika
og eitthvað“. Þá nefndu þau of stranga
og leiðinlega þjálfara sem hugsanlegar
ástæður brottfalls úr íþróttum. Óheppi-
legir æfingatímar vom einnig nefnd-
ir, sem í hugum unglinganna voru tímar
seint á kvöldin og um helgar.
Fullorðnu einstaklingarnir vom einn-
ig beðnir um að velta fyrir sér hvað hægt
væri að gera til þess að minnka brottfall
úr íþróttum. Þeirra tillögur voru mjög
áþekkar tillögum unglinganna og nefndu
þau mikilvægi þess að bjóða upp á fjöl-
breytni í æfingamagni eða eins og eitt
foreldrið komst að orði: „Að hafa íþrótt-
irnar á víðari grundvelli, að sumir geti
æft handbolta þrisvar í viku þótt þeir séu
komnir upp í fjórða flokk, en ekki sex
sinnum, að það sé eitthvað val“.
Annað foreldri vildi sjá að boð-
ið væri upp á almennari íþróttaiðkun
innan íþróttafélaganna, þar sem böm-
um og unglingum væri boðið upp á að
stunda fleiri greinar og ekki væri um
þessa miklu sérhæfingu að ræða. Þessa
útfærslu sá hún fyrir sér sem lausn fyrir
þá sem forðuðust keppnisálag og flosn-
uðu upp úr skipulögðu íþróttastarfi af
því að þau upplifðu sig léleg í íþróttum.
Enn annað foreldri með mikla reynslu
af íþróttastarfi benti á mikilvægi þess að
þjálfarinn væri unglingunum jákvæð fyr-
irmynd og að samband hans við iðkend-
uma þyrfti að vera gott. Þjálfarinn þyrfti
að vera skemmtilegur og félagslegi þátt-
urinn í þjálfun unglinga væri vanmetinn,
þau þyrftu ekki síður á félagsstarfi að
halda en þau sem væru yngri. Það þyrfti
einnig að vera skemmtilegt að mæta á
æfingar og svo virkuðu æfingabúðir hér-
lendis sem erlendis vel á unglingana.
I umræðum með unglingunum var
komið inn á galla þess að hætta íþrótta-
iðkun á unglingsaldri. Nefndu þau að
íþróttir hefðu visst forvarnargildi í sam-
bandi við áfengis- og fíkniefnaneyslu,
sem einn unglingurinn orðaði á eftirfar-
andi hátt: „Það náttúrulega íþróttir halda
þér kannski að vissu leyti frá þessum eit-
urlyfjum og drykkju, svona fastur punkt-
ur og þú ert að gera eitthvað við tímann“.
Látum þetta verða sxðustu orðin úr
viðtölunum. Það er svo spurning hvort
íþróttafélag framtíðarinnar mun einbeita
sér enn frekar að því að hafa íþrótta-
tilboð fyrir alla, bæði þá sem ætla sér
að ná langt í íþróttum og einnig þá sem
vilja stunda íþróttir vegna þess að það er
skemmtilegt.
Valsblaðið 2007
83