Morgunn - 01.06.1938, Qupperneq 32

26
MORGUNN
ur á það svið, sem eg er að fara með þessa menn á, sem
ég hefi bjargað, sagði bróðir minn, »því að margir eru
þeir, sem fást við þetta verk. Ef hann hefir talað af ein-
lægni, hefir hann auðsjáanlega verið kominn í það hugar-
ástand, sem veitir þessum vansælu mönnum annað tæki-
færi til þess að láta sér fara fram. En misskilningur hefir
það verið hjá honum að halda að öllum aumingjunum hér
sé ant um að aftra vinum sínum á jörðinni frá því að lifa
eins og þeir höfðu sjálfir lifað þar.
Þvi miður fer því fjarri, mjög fjarri að flesta mennina
hér langi til þess, Því að flestir þeirra hafa ekki iðrast.
Þeir eru enn afdráttarlaust sjálfselskufullir. Þeir hryggjast
ekkert út af þeim sem þeir hafa gert rangt til á jörðunni.
Þeir hugsa um ekkert annað en sjálfa sig. Þeir gráta ein-
göngu út af sinni eigin eymd.
Þú hefir lítinn skilning á því, hve djúpt sumir menn
geta sokkið í eigingirni, vonzku og spillingu á jörðinni. En
við, sem veitum slíkum mönnum þjónustu okkar í neðri
heimunum, þekkjum þetta, því að við getum lesið hugsan-
ir þeirra. Og þegar við lesum þar bendingar um það, að
sumum þeirra hafi tekist að komast í hugarástand, sem
ekki sé eins sjálfselskufult, og séu farnar að iðrast mis-
gjörða sinna og ónotaðra tækifæra á jörðunni, þá förum
við til þeirra og reynum að varpa ljósi inn i skilnings-
myrkur þeirra, segjum þeim, að enn geti þeir vonað, töl-
um við þá um guð og hans dásamlega kærleika og hvetj-
um þá til þess að taka meiri andlegum framförum, þang-
að til þeir nái þvi ástandi, sem gerir þá hæfa til þess að
við förum með þá úr þessum eymdarstað.
Því að ekki er það vilji né löngun vors ástríka föður
að nokkurt af börnum hans lendi í eymd og kvölum um
alla eílífð, hvað langt sem þau kunna að villast frá honum
og hvað vond og spilt sem þau kunna að verða. Ávalt
er opin leið fyrir þau, og eftir henni geta þau snúið til
hans, þó að sú leið hljóti að verða löng, erfið og þrauta-
full fyrir mörg þeirra.«