Morgunn - 01.06.1938, Side 81

MORGUNN
75
þá öll sú óvild og öll sú tortrygni, sem mjög margir af
kirkjunnar þjónum hafa sýnt og sýna spíritismanum? Það
mun vera mála sannast, að boðskapurinn um lífið eftir
dauðann (eins og prestarnir hafa flutt hann) hefir verið svo
þokukendur og ósamhljóða, að hann hefir ekki fest rætur
hjá mönnum. Hann hefir ekki fundið endurhljóm í sálum
þeirra, af því að þeir hafa ekki skilið hann. Aðaláherslan hefir
verið lögð á að trúa, minna á að skilja. Ekki alls fyrir löngu
hlustaði ég á ræðu í útvarpinu. Það var prestur sem var
að tala um »daglegt brauð«. Hann sagði eitthvað á þessa
leið: »Þegar ég var drengur, þá var mér sagt að ég ætti
ekki að hola innan úr brauðinu. Ég ætti að borða skorp-
una með. Það er svo með marga gagnvart kristindóminum
þeir trúa því sem þeim geðjast að og þeir skilja, en hinu
vilja þeir kasta. Maður á að trúa því öllu, hvort manni er
það geðfelt eða ekki og hvort maður skilur það eða ekki.«
Ég segi ekki að hann hafi haft þessi orð, en ég gat ekki
fengið aðra meiningu út úr orðunum en þessa. Ég get varla
stilt mig um að geta þess, að mér finst samlíkingin frekara
einkennilega valin. Drengir á gelgjuskeiði þurfa venjulega
htla hvatningu til þess að borða skorpuna með brauðinu.
Þeim þykir hún oft bezt og þar að auki eru þeir iðulega
svangir, En við mennirnir erum sjaldnast svo hungraðir
eftir kristindóminum, að það geti verið ástæða til þess að
vænta að við tileinkum okkur annað af honum en það sem
við skiljum. Og mér finst það koma úr hörðustu átt, að
gefa í skin, að annað hvort skulum við engu trúa eða öllu.
Frægur enskur visindmaður hefir sagt, að ef spíritisminn
hefði ekki veitt frásögnunum um upprisu Krists þann stuðn-
ing, sem þær hafa þaðan fengið, þá mundi enginn maður
trúa upprisunni eftir 100 ár. En fyrir sönnunargögn sálar-
rannsóknanna muni allir sanngjarnir menn trúa á upprisu
Krists eftir 100 ár. Ég er alveg viss um að þessi Englend-
ingur hefir komist þarna mjög nærri sannleikanum. Það er
því næsta einkennilegt þegar þeir sem kirkju og kristin-
dómi unna, gjöra sumir hverjir alt sem þeir geta til að