Morgunn - 01.12.1941, Síða 56

154
MORGUNN
hún bezt trúað að þetta væri gömul altaristafla. Nánara
aðspurð sagðist hún sjá á myndinni marga upphleypta
hringi, og væru myndir eða krot innan í hverjum hring,
einnig upphleypt eða útskorið, en allt væri þetta fremur
óljóst og myndirnar máðar af elli. Loks segir hún: „Nú
sé ég eina myndina skýrast. Það er frelsarinn. Hann stend-
ur á einhverju, sem ég sé ekki vel hvað er. Ég held það sé
ekki kross, en út úr því eru dökkar klær“.
„Eru það klær? Eru það ekki heldur rætur?“ spyr ég.
„Nei, það eru áreiðanlega klær, svartar klær“.
Ég kannaðist ekkert við þetta, og við felldum talið. Mér
þótti þetta skraf um svartar klær, í sambandi við Jesú,
satt að segja fremur óviðfeldið.
Nokkrum dögum seinna komum við heim af miðilsfundi
seint um kvöld. Þá spyr ég frú Láru, hvort hún sjái enn
„altaristöfluna“, sem hún hafi talað um daginn sem við
hittumst fyrst. Hún svarar: „Þetta var ekki altaristafla.
Það er bók“.
í sama bili minntist ég þess, að sumarið 1926 hafði ég
hjá einum kunningja mínum á Seyðisfirði rekizt á gamla
bók, er á voru rituð nöfn forfeðra minna, Páls Arngríms-
sonar á Víkingavatni og sonar hans Þórarins, er uppi voru
á 18. öld. Var mér gefin bókin, og geymdi ég hana vel.
Þetta er Upprisu-Psaltare Steins biskups Jónssonar, prent-
aður á Hólum 1726, bundinn í skinnband mjög fornt, og
voru á hringar margir upphleyptir, en kroti nokkru eða
smámyndum er þrykkt á skinnið innan í hverjum hring.
Loks er þess að geta, að aítan á titilblað bókarinnar er
prentuð mynd af Kristi, er þar stendur á dreka einum
miklum, og sjást á myndinni mjög greinilega klær drek-
ans, er hann teygir frá sér.
Kemur hér alleinkennilega heim sýn frú Láru, hinir
brúnleitu, upphleyptu hringir, krotið innan í þeim, mynd
frelsarans og síðast en ekki sízt klærnar, sem mér í fyrstu
virtust svo óviðkunnanlegar, að ég efaðist um að hún sæi
þær rétt. Þess skal geta, að með öllu var útilokað, að frú