Morgunn - 01.12.1941, Side 72

170
MORGUNN
Barker og Wolf brostu báðir.
Skömmu síðar fór Wolf til Aleppó og prédikaði þar fyr-
ir íbúunum bæði á hebresku, arabísku og persnesku. í
ágúst 1822 sat hann til borðs hjá franska ræðismannin-
um og kom þar maður nokkur, sem einmitt kom frá áður-
nefndri Lady Hester Stanhope. Hann sagði að hún hefði
varað sig við að fara til Aleppó, því að sú borg og Antí-
okkía mundu verða eyddar innan hálfs mánaðar, sam-
kvæmt spádómi Lustenaus.
Fáum dögum síðar fór Wolf úr bænum og tíu mílur
inni í eyðimörkinni breiddi hann út teppi sitt á jörðina og
tók Ritninguna til að lesa í henni. Allt í einu heyrði hann
eins og ógurlega fallbyssudynki og honum fannst jörðin
bifast. Hvað hafði gerzt? Ráðningin kom bráðlega: Aleppó
og Antíokkía og margir aðrir bæir á 20 mílna svæði höfðu
hrunið í landskjálfta, 60 þús. manns höfðu farizt, en Bark-
er ræðismaður hafði skriðið út úr rústunum með sex ára
barni sínu.
Lustenau, sá sem þetta hafði sagt fyrir einu ári áður,
hafði frábæra spádómsgáfu. Lady Stanhope, sú sem að-
vörunina sendi ræðismanninum, hafði ástæðu til að trúa
honum. Þegar fundum þeirra hafði fyrst borið saman
sagði hann við hana: „Frú, á þessu augnabliki er keisar-
inn að komast undan frá Elbu“. Þau hittust austur í lönd-
um. Lady Stanhope skrifaði hjá sér dag og stund. Mánuð-
um síðar fékk hún bréf frá Englandi þess efnis, að Napó-
leon, sem hafði verið fangi á eynni Elbu, hefði komizt
þaðan á flótta sama daginn og á sömu klukkustundinni,
sem Lustenau hafði sagt henni austur í Sýrlandi.