Morgunn - 01.12.1941, Qupperneq 78

176
MORGUNN
vitundar og yfirvitundar, sem sumir af snillingum mann-
kynsins hafa náð sambandi við og allir menn munu
ná sambandi við, þegar mannkynið eða einstaklingurinn
færist markmiði sínu nær.
Hvert er þá markmið mannsins, mannsins sem einstakl-
ings og mannsins sem mannkynsheildar ?
Af þessum tveim er maðurinn sem einstaklingur ein-
faldari, því að mikið af örlögum hans er bersýnilega hon-
um sjálfum í hendur selt. Hann hefir möguleika til niður-
lægingar, ef hann óskar þess, og engin takmörk virðast
því sett, hve djúpt hann getur fallið. En að hinu leytinu
stendur honum opið að biðjast hjálpar, berjast upp á við
og leita þess, sem er ósegjanlega háleitt og fjarlægt. Þann-
ig hefir hann möguleika til, með ítrustu átökum, að kom-
ast upp í hæðir, sem mannleg tunga getur ekki lýst og eru
fullar af dýrð.
„Því að ég er þess fullviss, að ekki eru þjáningar hins
yfirstandandi neitt í samanburði við þá dýrð, sem mun
opinberast á oss“.
f gegn um þjónustu og e. t. v. þjáning, sem við tökum á
okkur af eigin vild, mun leið okkar liggja. Okkur er engr-
ar undankomu auðið til svefnværðartilveru, sem dregur
úr oss þrótt vegna þess hve auðveld hún er.
Og hvert er þá markmið mannkynsheildarinnar ? Mun
mannkynið verða svo blint, að í ofurkappi sínu neyti það
allrar hugsanlegrar tækni visindanna til að tortíma sjálfu
sér innbyrðis? Eða mun það hætta að berjast innbyrðis
en einbeita sér sameiginlega gegn hinum illu öflum þján-
inga, sjúkdóma, örbirgðar og eymdar, sem nú ógna því,
en það getur sigrað ef það vill? Tilveran ætti að vera fög-
ur. Þar sem fullkomnunin ríkir nú þegar í hinum lögmáls-
bundna, margbreytilega, heimi ólífrænnar náttúru, er feg-
urðin ákaflega mikil. Tilveran í dýraríkinu með sínum
fyrsta vísi til frjálsræðis hefir sinn veikleik og sína galla,
en býr þó jafnframt yfir tvímælalausri fegurð. Mannlífið
er furðulegt sambland góðs og ills. Líkami mannsins er