Morgunn - 01.12.1941, Síða 85

MORGUNN
183
anna, því að auk þeirra fjögurra, sem í N.tm. eru, eru
einnig til önnur æva forn guðspjöll, sem ekki náðu upp-
töku i það, þegar úr hinum gömlu heimildum var valið
til að skapa N.tm., sem fyrst var gert í lok fjórðu aldar
eftir Krist. í einu þessarra fornu guðspjalla, utan N.tm.,
eru tilfærð þessi merkilegu ummæli í sambandi við upp-
vakning Lazarusar: „Jesús sagði við þá: leysið hann og
látið hann fara. Þegar þráður lífsins er slitinn, kemur
það (lífið) ekki aftur, en á meðan hann er heill, er von“.
Þessi merkilegu ummæli, í sambandi við nútíma reynslu,
varpa skíru ljósi yfir frásagnirnar af því, er Jesús uppvek-
ur Lazarus, son ekkjunnar í Nain og dóttur Jairusar, ein-
mitt þær sögurnar, sem mörgum er örðugast að trúa. En
skiljum vér þær ekki nú? í þeim tilfellum öllum var lífs-
þráðurinn ekki slitinn, silfurþráðurinn, sem Prédikarinn
talar um í texta mínum. Þegar hann er slitinn, er öllu
sambandi sálar og jarðneska líkamans lokið. Það er
dauðinn.
Þetta eru djúpfögur sannindi og hliðstæðu þeirra þekkj-
um vér úr voru jarðneska lífi: eins og slíta þarf streng-
inn, sem bindur nýfætt barnið sinni jarðnesku móður,
svo þarf einnig silfurþráðurinn að slitna, sem bindur
andalíkamann hinum jarðneska, sem hann fæðist af. Þann-
ig er dauðinn fæðing. Öll stórfeldustu sporin í lífi voru,
sem færa oss ofar á þroskabrautinni, eru fæðing í ein-
hverri mynd. Dauðinn er heilög fæðing, sem vér ættum
að taka með hljóðlátri lotningu, en sízt með ótta, og sú
lotning mun vafalaust vaxa jöfnum skrefum við það, sem
þekking vor vex á þeim heilaga leyndardómi. Og minn-
umst þess, að hin síðari fæðing vor er þeim mun dýrlegri
en hin fyrri, sem vér fæðumst þá til miklu dýrlegra heims
en hins jarðneska.
Hvað flytur þessi þekking oss?
Að mestu leyti mikið fagnaðarefni.
Vér vitum það nú, með óyggjandi vissu að sumir menn
eru þeim hæfileika búnir, að sál þeirra getur, í bili, farið
13*