Morgunn - 01.12.1941, Síða 90

188
M 0 R G U N N
Öllum þeim, sem láta sig kristindómsmálin á annað borð
nokkru skipta, hlýtur að vera það ljóst, að áhrif kirkjunn-
ar hafa verið þverrandi en ekki vaxandi með þjóðinni
síðustu áratugina. Vera má, að beinar árásir á kirkjuna
hafi stundum áður verið meiri en verið hefir nú síðustu
árin, þær komu frá menntamöunnnum á þeirri tíð, þegar
það þótti fínt að vera efnishyggjumaður og heimskulegt
fyrir menntaðan mann að vera ekki trúleysingi. En áhrif
kirkjunnar á almenning voru meiri þá en nú, ef miða má
við það, hve almenningur rækti þá betur helgar tíðir henn-
ar en hann gerir nú. Þetta er öllum ljóst, sem láta sig
þessi mál nokkru skipta, og það er þeim harma efni, sem
sjá, að þetta horfir til ógæfu en ekki heilla.
Þann 25. ág. s. 1. var haldinn aðalfundur Prestafélags-
deildar Suðurlands, að Eyrarbakka. Þar, eins og á öðrum
slíkum fundum, munu menn hafa komið saman til þess að
reyna að finna leiðir til viðreisnar kirkjunni og eflingar
kristnilífinu í landinu. 1 sambandi við þann fund fluttu
tveir prestvígðir menn opinber erindi í Eyrarbakkakirkju
um „eilíft líf“. Var annar þeirra séra Sigurður Einarsson,
dósent við guðfræðideild Háskólans. 1 erindi sínu réðist
hann á starf séra Haralds Níelssonar með svo stórum og
ógeðslegum orðum, að sennilega mun öllum viðstöddum
hafa blöskrað, nema fyrirlesaranum sjálfum. MORGUNN
hefir haft spurnir af, að þar eystra hafi tveir af fundar-
mönnum andmælt hinu óvenjulega ósvífna orðbragð'i
dósentsins, þeir biskupinn og séra Ásmundur Guðmunds-
son, prófessor. Þeir eru áreiðanlega margir, sem ekki
voru viðstaddir þar eystra, sem hefðu viljað leggja orð
til andsvara því, þegar maður í jafn ábyrgðarmikilli stöðu,
sem kennari prestaefnanna, leyfir sér að nefna starf slíks
afreksmanns og höfðingja kirkjunnar, sem sér Haralds
Níelssonar, Satans fingur í íslenzku kirkjulífi! Og þessi orð
verða þeim mun alvarlegri sem ástæða er til að ætla, að
Sigurði Einarssyni dósent sé full alvara, þegar hann tal-
ar um myrkrahöfðingjann og þjóna hans.