Fréttablaðið - 27.11.2010, Blaðsíða 46

46 27. nóvember 2010 LAUGARDAGUR
Þ
að er góð regla að byrja
á byrjuninni. Hvað vitið
þið hvort um annað?
Brynja: „Ég veit að þú
býrð í Hlíðunum og ert
mikill kattakall.“
Einar: „Já, það virðast margir
vita það. Enda er kafli um kettina
mína í nýjustu bókinni minni.“
Brynja: „Ég hef ekki lesið nýju
bókina en ég held ég hafi lesið allar
hinar bækurnar þínar.“
Einar: „Það er gaman að heyra.
Ég veit allan fjandann um þig, til
dæmis að þú ert mikil hestamann-
eskja, varst lengi á Stöð 2 en fórst
svo yfir á RÚV.“
Brynja: „Já, þetta með hestana er
augljóst vegna þess að ég hef gert
marga hestaþætti. En sem frétta-
maður byrjaði ég á Skjá einum um
aldamótin og fyrsta fréttin mín þar
fjallaði um þig. Ég hringdi í þig til
Berlínar.“
Einar: „Einmitt já, ég man eftir
því. Þá var stórundarlegt mál í
gangi. Gamall vinur minn fékk þá
flugu í höfuðið, í tengslum við önnur
veikindi, að hann hefði samið megn-
ið af mínum bókum. Hann sagði að
bækurnar væru allar til á spólum
sem ég hefði skrifað upp eftir. Ein-
hver sniðugur blaðamaður, gott ef
það var ekki Eiríkur Jónsson, hugs-
aði með sér að það mætti hlæja að
þessu og hengdi manninn upp á
forsíðu. Þá tók sig til gott fólk og
afritaði spólurnar og afhenti þær
svo Þjóðarbókhlöðunni, bæði sem
snældur og þykkur pappírsbunki,
og eftir það hefur ekki verið rætt
mikið um þetta mál. Var ég ekki
afundinn og leiðinlegur þegar þú
hringdir?“
Brynja: „Nei, þú varst bara hissa.
En þú tókst mér vel.“
Einar: „Já, það geri ég nú yfir-
leitt. Enda er mér vanalega mætt
þannig.“
Brynja: „Er þá engin Sofi Oks an-
en í þér?“
Einar: „Nei. En ég hef reyndar
hitt Sofi og hún var hin ljúfasta.“
Brynja: „Ég hafði dálítið gaman
af þessari uppákomu í Síðdegisút-
varpinu. Hún vakti til dæmis upp
spurningar um menningarumfjöll-
un, hvort hún sé á nógu háu plani
eða hvort hún eigi að vera á ein-
hverju ákveðnu plani yfir höfuð.
Hvernig tekur þú fíflalegum spurn-
ingum um þínar bækur?“
Einar: „Sko. Segjum að það komi
blaðamaður gagngert til að taka
við mig viðtal um ákveðið verk,
sem hann hefur svo ekki lesið og
veit ekkert um, þá tek ég honum
hæfilega alvarlega og á jafnvel til
að snúa út úr og gera grín, en þó á
elskulegum nótum. En þegar um er
að ræða opinbera móttöku þar sem
einhver spyr spurninga, þá svara ég
þeim bara kurteislega.“
Brynja: „Svo veit ég líka að þú átt
afmæli í dag. Til hamingju.“
Einar: „Takk fyrir það.“
Brynja: „Við erum nefnilega
Facebook-vinir.“
Einar: „Einmitt, já. Þá munum
við heilsast á götu hér eftir.“
Fulltrúalýðræðið er best
Hafið þið reynt að kynna ykkur alla
frambjóðendur til stjórnlagaþings-
ins?
Einar: „Ég veit um nokkra sem ég
ætla að kjósa, en þar eru vinir og
ættingjar í bland.“
Brynja: „Einmitt. Ég held að
margir velji þá sem þeir þekkja.“
Einar: „En líka dálítið út frá þeim
sjónarmiðum þeir koma á framfæri.
Mér finnst til dæmis mjög mikil-
vægt að menn séu harðir á því að
auðlindirnar séu í þjóðareigu.“
Brynja: „En er einhver á móti
því? Er einhver sem segist ekki
vilja að auðlindirnar séu í þjóðar-
eigu?“
Einar: „Ég held að margir séu
til að mynda hlynntir núverandi
kvótakerfi, eða hreinlega hlynntir
einkavæðingu auðlindanna. Svo vil
ég halda þessu þingræðiskerfi. Ég
er ekki spenntur fyrir endalausum
þjóðaratkvæðagreiðslum.“
Brynja: „Ég er sammála því. Full-
trúalýðræðið er best að þessu leyti.
Nema auðvitað í þessum risastóru
málum. Ert þú í Samfylkingunni?“
Einar: „Tja, ég hef verið svona
hálfopinber stuðningsmaður, frá
því löngu áður en Samfylkingin
var stofnuð. Fannst það hafa komið
niður á okkur að sumu leyti að hafa
ekki almennilegan krataflokk. En
þú sjálf?“
Brynja: „Ég reyni nú að halda
spilunum nokkuð þétt að mér vegna
vinnunnar, en ég er ekki flokks-
pólitísk, hef aldrei kosið neinn flokk
í gegnum línuna og stundum skilað
auðu. Þegar maður tekur stór við-
töl, til dæmis við ráðherra stjórn-
arflokks, er maður alltaf skammað-
ur af samflokksmönnum hans. Og
öfugt. Það er gegnumgangandi að
fólk telur verr farið með samflokks-
menn sína en aðra.“
Einar: „Já, þú ert auðvitað í Kast-
ljósinu. Með puttann á púlsinum.“
Brynja: „Starfið er mjög fjöl-
breytt og gaman að lifa og hrærast
í þessari hringiðu. En það er ekki
síður skemmtilegt að sinna óhefð-
bundnari málum. Um daginn fór
ég til dæmis á hundasnyrtistofu og
hitti fólk sem er alveg á kafi í því
hvernig á að klippa hunda.“
Einar: „Það sem kallað er „human
interest“-mál.“
Brynja: „Já. Það er oft gott að
snúa sér frá ástandinu og að ein-
hverju öðru, til dæmis að lesa
bækur. Reyndar er það svolít-
ið fyndið með bækurnar þínar og
fleiri íslenskra höfunda, að það
skiptir miklu á hvaða lífsskeiði
ég les þær. Ég las nokkrar bækur
eftir þig í menntaskóla og svo aftur
mörgum árum síðar og fæ eitthvað
allt annað út úr þeim. Nánast eins
og þetta séu ekki sömu bækurnar.“
Einar: „Í hvaða menntaskóla var
það?“
Brynja: „Kvennaskólanum í
Reykjavík.“
Einar: „Já, einmitt. Núna er
Kvennó að flytja í húsnæði Mennta-
skólans við Tjörnina sem ég gekk í.
Það er mikið vit í því, því þetta er
stórkostlegt skólahúsnæði.“
Brynja: „Við stelpurnar í Kvennó
vorum þarna í leikfimi. Kennarinn
okkar var eldri kona sem þótti ekki
mjög dömulegt að við værum að
hamast eitthvað, svo hún lét okkur
bara iðka dans og rólegar hreyfing-
ar. Það var ekkert verið að hlaupa
í kringum Tjörnina eins og maður
sér MR-ingana gera í dag.“
Einar: „Ég hljóp oft í kringum
Tjörnina í MT og okkur þótti algjör
óhæfa að menn úr öðrum skólum
væru að hlaupa í kringum Tjörn-
ina okkar.“
Stæðilegir menn á folöldum
Talandi um íþróttir. Nú undrast
sumir að kvennalandsliðið í hópfim-
leikum, sem varð Evrópumeistari á
dögunum, hafi ekki fengið fálkaorð-
una strax við komuna til landsins
eins og silfurdrengirnir í handbolt-
anum. Eruð þið þeirra á meðal?
Einar: „Ég dáist að þessum stelp-
um og finnst að þær ættu fá allar
fáanlegar orður í einum grænum
hvelli.“
Brynja: „Ég er sammála því.“
Einar: „Handboltinn er auðvitað í
hjarta þjóðarinnar og allir fylgjast
með. Það munar um þeirra sigra,
sérstaklega þegar þeir unnu bronsið
síðast, þá voru það einu góðu frétt-
irnar sem Íslendingar höfðu fengið
í rúmlega ár.“
Brynja: „Algjörlega. En afrek
fimleikalandsliðsins er alveg jafn
stórt og handboltamannanna og
þær lögðu jafn mikið á sig. Þetta
sýnir ákveðna misskiptingu milli
íþróttagreina. Eins er með hesta-
íþróttir. Það hefur bara einn hesta-
maður verið kosinn íþróttamaður
ársins, Sigurbjörn Bárðarson, og
það var eftir að hann varð marg-
faldur heims- og Íslandsmeistari.“
Einar: „Á íslenska hestinum?“
Brynja: „Já.“
Einar: „Við sem stöndum utan
við hestaíþróttir skiljum ekki
alveg hvað er svona merkilegt við
að Íslendingar vinni í keppni um
íslenska hestinn. Þetta er eins og við
færum að kalla glímukóng Íslands
heimsmeistara í glímu.“
Brynja: „En það er keppt um
heimsmeistaratitilinn í íslenskum
hestaíþróttum. Fólk þekkir bara
ekki íþróttina.“
Einar: „Já, það er rétt. En eru
íslenskir hestar ekki að stækka?“
Brynja: „Jú, það passar.“
Einar: „Mér var einu sinni sagt
frá því að þegar fyrstu íslensku
víkingakvikmyndirnar voru gerð-
ar og sýndar erlendis, þá hafi salur-
inn alltaf sprungið úr hlátri þegar
leikararnir komu ríðandi á þessum
folöldum.“
Brynja: „Útlendingar, sem þekkja
ekki íslenska hestinn, telja það hálf-
gert dýraníð þegar stórir og stæði-
Lítið um íslenskar prímadonnur
Fjölmiðlakonan Brynja Þorgeirsdóttir og rithöfundurinn Einar Kárason eru sammála um ágæti fulltrúalýðræðis en greinir
lítillega á um gildi hestaíþrótta. Kjartan Guðmundsson settist niður með rökstólapari vikunnar á afmælisdegi skáldsins í vikunni.
MÁLIN RÆDD Einar Kárason segist hafa verið hálfopinber stuðningsmaður Samfylkingarinnar frá því löngu áður en flokkurinn var stofnaður. Brynja Þorgeirsdóttir segist ekki
vera flokkspólitísk. FRÉTTABLAÐIÐ/ANTON
Á RÖKSTÓLUM
Við sem stöndum utan við hesta íþróttir skiljum ekki alveg
hvað er svona merkilegt við að Íslendingar vinni í keppni
um íslenska hestinn. Þetta er eins og við færum að kalla
glímukóng Íslands heimsmeistara í glímu.
FRAMHALD Á SÍÐU 59