19. júní - 19.06.1953, Blaðsíða 30

en tíminn afskammtaður og því um að gera að
velja það bezta og markverðasta.
Við lögðum strax á stað, snemma morguns
þ. 18. maí, sem var sunnudagur, er við höfðum
drukkið morgundrykkinn, ásamt fylgdarkonum
okkar. Við stigum upp í lest, því leiðin liggur
út úr borginni, til Bygdö, þar geyma Norðmenn
fornar menjar, það er byggðahverfi frá gamalli
tíð. Þar var fyrir maður til leiðbeiningar og út-
skýringar. Fyrst skoðuðum við Stafakirkju.
Kirkjan er ævaforn, frá 13. öld, viðir allir
óhemjusverir og sterklegir en nokkuð farnir að
dökkna af elli. Við skoðuðum þar gamla bæi,
settumst inn í stofu eina. Þar var eldstæði á
miðju gólfi, rekkjur meðfram veggjum og bekkir
til að sitja á framan við þau og borð og skápar.
Auðséð var, að þarna hafði bæði verið eldhús
og svefnskáli og setustofa, allt í einu lagi. Bitar
og viðir allir voru svo sverir, að tæplega þurfti
að óttast skyndilega hrörnun, enda var bærinn
ævaforn. Það yrði langt mál að segja eða lýsa
öllu því sem við sáum þarna, við lásum þarna
sögu Noregs í fornum verkum og minjum, og
alltaf þegar skoðað var eitthvað sérkennilegt og
fallegt hljómaði sama röddin fyrir eyrum mér:
„Hvernig höfum við Islendingar varðveitt okkar
sögulegu menjar? Hvar eru okkar byggðasöfn?"
En þar er raunalegt um að litast. Þessi rödd var
áleitin og vildi fá útrás. Kannske einhver hugsi
eftir því, þó síðar verði. ,,Þú heyrir aldrei fossa-
hljóð í landafræði þinni“, segir Þorsteinn. Eins
er um söguna, hún verður eftirminnilegri, ef
hún er gerð áþreifanleg. Eftir að við höfðum
skoðað þarna í Bygdö hið helzta, var okkur
boðið heim að kaffistofu í gömlum stíl, senni-
lega þó nýlegri, og þar borðuðum við allar ágætis
miðdag, sem auðsjáanlega hafði verið pantaður
áður, því allt stóð á borðinu, er inn kom. I
nágrenni borgarinnar er mikið af slíkum hress-
ingarskálum, þar sem fólkið getur fengið sér
hressingu úti eða inni eftir því, sem hver vill.
Eftir máltíðina horfðum við á þjóðdansa, dans-
aða úti á svæði, sem annaðhvort hefur verið frá
eldri tímum eða byggt upp í fornum stíl. Nú
var farið að líða á daginn, og í bakaleiðinni ætl-
uðum við að ganga um Vigelandsgarðinn, sem
er með því fallegasta er borgin hefur upp á að
bjóða. Þá var okkur öllum fulltrúum boðið til
Dalby Kiær, formanns sambandsins, en áður en
til þess kæmi, þurftum við svolítið að laga okk-
ur til, því svo var meiningin að allur hópurinn
færi á þjóðleikhúsið um kvöldið. Þar höfðu verið
keyptir aðgöngumiðar handa okkur af norsku
konunum okkar. Þegar til Dalby Kiær kom, urð-
um við þess strax áskynja, að nú voru fleiri
til staðar en við íslenzku konurnar, ásamt norsku
móttökunefndinni. Mikill hávaði barst að eyrum
okkar, þar runnu saman öll Norðurlandamálin,
nema íslenzka. Við henni þýddi ekki að hreyfa
nema „paa tomands haand“, eða þegar við töl-
uðum saman, Islendingarnir. Þarna var saman-
komið allt þingið (kongressinn), allt að 100 kon-
um. Við drukkum þarna kaffi og spjölluðum
saman góða stund, en eins og ég áður gat um,
urðum við að passa tímann, því kl. 8 áttum
við, íslenzku konurnar, að vera í þjóðleikhús-
inu, enda tvístraðist hópurinn óðum og hver
fór heim til sín. — Þjóðleikhúsið norska er
stórt og fallegt, en eftir að hafa setið í íslenzka
þjóðleikhúsinu, blöskrar manni hvorki stærð né
annar útbúnaður. Við sáum „Romeo og Júlie“,
eftir Shakespeare. Romeo var leikinn af Knut
Wigert, en Júlía af Liv Strömsted. Leikurinn
tók röska þrjá klukkutíma með litlum hléum,
en mér fannst kvöldið fljótt að líða.
Morguninn eftir, sem var mánudagur 19. maí,
átti þingið að hefjast kl. 10. Það var haldið
í Höyres Hus, sem er gríðarmikið hús, með
mörgum fundarsölum, fundarsölum uppi,, fund-
arsölum niðri, stórum fundarsölum og litlum
fundarsölum. Við vorum á VI. hæð. Um leið
og við greiddum þátttökugjald, 25 kr. norskar,
voru okkur afhent í stóru umslagi ýmis gögn sem
þinginu tilheyrði. Fyrst og fremst merki, með
ísl. og norska fánanum, nokkur boð, t. d. frá
borgarstjóra til veizlu um kvöldið í Ráðhúsinu,
kvöldboð á þriðjudag 20. maí til þriggja þing-
kvenna o. fl. Við gengum nú inn í þingsalinn,
þar voru stór langborð. Undir glugganum var
langt borð, innst á því stóð Finnland, þá Island
og Noregur, við næsta borð var Svíþjóð og Dan-
mörk. Innan við ræðustólinn, sem var undir
miðri hliðinni, voru blaðamenn, og framan við
ræðustólinn ritarar þingsins. Fyrsti fundarstjóri
var frú Sigríður Magnússon, og fyrsta málið,
sem tekið var fyrir eftir að frú Dalby Kiær hafði
sett mótið og boðið þingkonur velkomnar, var:
Skattamálin. Framsögu hafði rithöfundurinn
Margarete Bonnevie. Umræður urðu að fram-
söguerindinu loknu til kl. 12, þá var borðaður
hádegisverður, „Lunsj“, niðri í húsinu.
Kl. 13.30 hófst þingið á ný. Var þá tekið
16
19. JÚNÍ