19. júní - 19.06.1971, Síða 40

Ingólfur: Inga, þú verður að skilja þetta. Sé verið að redda manni um
lán, þá getur maður ekki bara staðið upp og sagt: Nú verð ég að fara.
Ég þarf að koma krökkunum í rúmið, — enda þótt mann langi kannski
til þess.
Inga: Langi. Mig langaði til að halda áfram að læra. Það er það eina
sem mig langaði til að gera.
fngólfur: En hvað á ég að gera? Ég get ekki bæði verið hér og þar.
Ég get ekki bæði verið faðir og forstjóri.
Inga: Og ég get ekki bæði verið móðir og manneskja.
Ingólfur: Hér er ekkert bæði — og ....
Inga: Einungis annað hvort — eða.
Ingólfur: Ég er herra Annað hvort.
Inga: Og ég er frú Eða.
Ingólfur: Ég er viðskiptafræðingur.
Inga: Ég er gift kona.
Hver
fékk
stöbuna?
Inga: En staðan, sem var laus hjá yður, ja, mér kemur það auðvitað
ekki við .... en hver fékk hana?
Skólastj.: Það er ekkert launungarmál. Ég réði í hana unga stúlku,
nýútskrifaða.
Inga: Var prófið mitt kannski of lágt?
Skólastj.: Nei, nei, alls ekki, en það er nokkuð langt síðan þér tókuð
það, frú Inga. Tímarnir breytast og skólarnir með.
Skólamál hafa verið talsvert gagnrýnd að undanförnu, kennsluaðferðir
eru í endurskoðun, ýmsar nýjungar eru á döfinni. Vegna skólans taldi
ég heppilegra að ráða unga stúlku, sem hefur lifað og hrærzt í þessu,
sem er, svo að segja, mótuð og alin upp sem kennari með þessi nýju
vandamál í huga. Ungu fólki er líka eðlilegra að laga sig að breytingum
og koma með nýjar og ferskar hugmyndir.
Inga: En ég hef þó reynslu af því að umgangast börn. Munduð þér
segja, að reynsla móður af uppeldismálum væri einskis virði?
Skólastj.: Þér hafið reynslu af að umgangast yðar eigin börn, á yðar
eigin heimili. Skólastofa, frú Inga, er full af annarra manna böi'num. .. .
38
19. JÚNÍ