19. júní - 19.06.1981, Blaðsíða 48

sem karlmenn hafa hingað til frek-
ar valist í.
Þetta er auðvitað mikill mis-
skilningur, því í ákvæðinu felst að
þær verði að hafa sömu hæfni og
menntun til að bera sem krafist er
til starfsins. Það er leitt til þess að
vita að svona villandi túlkun sé
uppi í umræðum um þetta mál.
Ég tel enga niðurlægingu í því
fólgna fyrir konu að vera ráðin í
starf þar sem hún uppfyllir skilyrði
um menntun og hæfni sem krafist
er til starfans. Og ég vil ekki ætla
atvinnurekendur svo óbilgjarna að
þeir láti það bitna á konum, ef
þeim væri gert, til að stuðla að
jafnrétti, að velja tímabundið
konur sem væru jafnhæfar eða
hæfari körlum sem sækja um störf,
sem karlar hafa verið svo til ein-
ráðir í áður.“
— Hvað segir þú um þá af-
greiðslu málið fékk á Alþingi?
„Eg tel að rétt hafi verið að
málum staðið. — Það er eðlilegt
þar sem þetta mál er umdeilt, að
það verði skoðað nánar milli þinga
áður en ákvörðun er tekin um
hvaða leið skuli farin og á það lagði
ég áherslu á Alþingi. — Einnig hef
ég lagt ríka áherslu á það, að ég
væri tilbúin að skoða allar raun-
hæfar leiðir sem næðu settu marki
og samkomulag getur tekist um.
Alþingi samþykkti nú að beina
þvi til ríkisstjórnarinnar að kann-
anir verði gerðar á raunverulegum
launakjörum kvenna og karla, sem
var eitt ákvæði í frumvarpinu. Það
er ljóst að launataxtar eru engir
mælikvarðar á raunveruleg laun í
landinu, en launamisréttið þrífst
þess í stað í skjóli yfirborgana og
annarra dulinna greiðslna.
Eg tel því að nokkur árangur
hafi náðst á þessu stigi, því að ég er
sannfærð um að verði slíkar kann-
anir gerðar, þá geti það haft áhrif á
kjör fjölda kvenna á vinnu-
markaðinum.“
— Hvernig fannst þér undir-
tektir á fundi Kvenréttindafélags-
ins og Rauðsokkahreyfingarinnar
á sumardaginn fyrsta viðvíkjandi
tímabundnum forréttindum
kvenna?
„Ég var tiltölulega ánægð með
þær. Mér fannst þær vera mál-
efnalegar og hjá flestum kom fram,
að miðað við fyrri reynslu þyrfti að
finna ný úrræði. Þarna var
samankomið fólk, sem flest hefur
verið virkt í jafnréttisbaráttunni og
þekkir því vel það tregðulögmál
sem við er að glíma. Því geri ég mér
vonir um að þegar fólk hugleiðir
þetta mál ofan í kjölinn og út frá
því liðna, hafi það skilning á því
hvers vegna ég sé mig knúna til að
fara þessa leið þó umdeild sé. —
Það gæti orðið til þess að samstaða
tækist um ný úrræði sem skiluðu
árangri. Þessi fundur vakti hjá mér
vonir um að svo gæti orðið.“
VIGDlS
Framhald af bls. 7.
ná í hana, þannig að lítið bæri á til
þess að þetta yrði ekki vandræða-
legt — svona fyrir framan sjón-
varpsmyndavélarnar. Þess vegna
fór ég, svo að lítið bar á, að þreifa
fyrir mér með fætinum um leið og
ég flutti ræðuna. Og viti menn —
ég fann munnþurrkuna og gat
smokrað henni upp í kjöltu mér án
þess að nokkur sæi. En þegar mér
varð litið á munnþurrkuna — eða
það sem ég hafði haldið vera
munnþurrku — brá mér í brún.
Það var faldurinn á kjól drottn-
ingarinnar, sem ég var með í kjölt-
unni! Ég lét sem ekkert væri og gat
látið kjólfaldinn falla aftur á
gólfið, án þess að drottningin tæki
eftir. Og svo fór ég að þreifa eftir
munnþurrkunni með hinum
fætinum. En þá tókst ekki betur til
— áður en ég vissi af, var ég búin
að setja hælkrók á Henrik prins,
sem sat við hina hliðina á mér. Þá
kom sér nú vel að kunna frönsku og
46
geta snúið sig út úr þessu með
frönskum orðaleik!41^-
Svo skellihló forsetinn. Þegar
tíðindamaður 19. júní kom út á
tröppurnar á stjórnarráðshúsinu,
Á sjötugsafmæli Auðar Auðuns
hinn 18. febrúar 1981 tilkynnti
formaður Landsambands sjálf-
stæðiskvenna, Margrét S. Einars-
dóttir, þá ákvörðun landsam-
bandsins og Hvatar, félags sjálf-
stæðiskvenna í Reykjavík, að þessi
tvenn samtök myndu á sumri
komanda standa að útgáfu sérstaks
rits til heiðurs Auði.
Ætlunin er, að ritið komi út
hinn 19. júní. Sá dagur minnir á
baráttuna fyrir réttindum kvenna.
Stundum hefur þótt á skorta, að
skein sól í heiði líkt og morguninn
eftirminnilega fyrir sem næst einu
ári, þegar ljóst var orðið, að næsti
forseti Islands héti Vigdís Finn-
bogadóttir.
konum nýttust þessi réttindi. En á
því sviði er Auður Auðuns tví-
mælalaust brautryðjandi í hópi ís-
lenskra kvenna á 20. öld, bæði í
menntun og stjórnmálum.
í ritinu verða 18 greinar um
ýmis efni, flestar fræðilegs eðlis,
ennfremur heillaóskalisti með
nöfnum vina og samstarfsmanna
Auðar á ýmsum vettvangi Rit-
nefnd skipa þau Elín Pálmadóttir,
Hannes H. Gissurarson og Ragn-
hildur Helgadóttir og stýrir hún
verkinu.
AfmæKsrit Auðar Auðuns