19. júní - 19.06.1981, Qupperneq 42

þess að í þjóðfélaginu eigi sér stað
viðhorfabreyting sem dragi úr
mismunandi viðhorfum kynjanna
til starfs og náms. Það er líka
hugsanlegt að þær konur sem
lögðu stund á einhvers konar full-
orðinsfræðslu hafi haft svipaðan
reynsluheim og karlar, þar sem svo
stór hluti þeirra vann launaða
vinnu utan heimilis.
Heildarlöggjöf vantar
Eftir að hafa kynnst framkvæmd
fullorðinsfræðslunnar hér í
Reykjavík kemur í ljós að það er
óneitanlega margt sem til betri
vegar mætti færa. Það sem mest
virðist standa þessari fræðslu fyrir
þrifum er skortur á heildarlöggjöf
af hálfu opinberra aðila. Lítil
samvinna er á milli þeirra aðila
sem við þessi mál fást, þrátt fyrir að
tilraunir hafi verið gerðar í þá átt
að auka hana. Ýmsir hagsmuna-
hópar hafa komið fram með kröfur
þess efnis að auka bæri svigrúm
fullorðins fólks til að hefja nám að
nýju. Þessi aukni áhugi á full-
orðinsfræðslu stafar án efa af því
að á tímum örra breytinga gerir
fólk sér nú grein fyrir mikilvægi
fræðslunnar. Örtölvubyltingin
svokallaða, sem ryður sér nú til
rúms, eykur enn á sérhæfingu í
störfum. Þörfin fyrir sérþjálfað
starfsfólk eykst og til að geta gegnt
hinum nýju störfum er þörf nýrrar
fræðslu.
Vitað er að hátt brottfall nem-
enda einkennir fullorðinsfræðsl-
una. Þetta leiðir hugann að því
hvort eitthvað í fyrirkomulagi
námsins fæli þátttakendur frá. í
mörgum tilfellum fer sú kennsla,
sem ætluð er fullorðnum fram með
svipuðu sniði og kennsla unglinga;
bækur, kennslufræði og skólaum-
hverfið það sama. Ekki er ósenni-
legt að m. a. þetta falli nemendum
illa í geð og að þeim finnist lítið
tillit tekið til sérstöðu sinnar. Þótt
fólk í fullorðinsfræðslu virðist
samkvæmt niðurstöðum könn-
unarinnar, vera frekar ánægt, er
vert að taka fram að þeir sem
óánægðastir eru, falla sennilega
fyrst úr nemendahópnum og koma
sjónarmið þeirra því hvergi fram.
Engar tölur eru þó til um fjölda
þeirra nemenda er hætta námi.
Vert er að vekja athygli á því að
fullorðinsfræðslan á sennilega eftir
að aukast mikið frá því sem hún er
í dag. Því er það brýnna en oft áður
að heildarstefna verði mörkuð og
að aðstandendur fræðslunnar taki
höndum saman til að leysa þau
mörgu verkefni er bíða úrlausnar.
Einn nemandi í fullorðins-
fræðslu hefur þetta að segja um
gildi fræðslunnar:
— Fullorðinsfrœðsla er það nýlegt
fyrirbæri á Islandi að erfitt er að gera sér
grein fyrir gildi hennar eins og er. En
hitt er gefið að nú sem áður er menntun
það sem ekki er aftur tekið af fólki og
brennur ekki frá því eins og þeningar.
Ef menntuninni fylgir aukin menning
er vel farið.
Heimild:
Fanný Gunnarsdóttir og María
Sólveig Héðinsdóttir: Fullorðins-
fræðsla í Reykjavík 1980; lokaritgerð
við Kennaraháskóla íslands vorið
1981.
Aukinn þroski og sjálfsvirðing
Rætt við Húnbjörgu Einarsdóttur starfsstúlku
„Ég ætlaði mér aldrei að læra
neitt. Ég ætlaði bara að vera hús-
móðir,“ sagði Húnbjörg Einarsdóttir
starfsstúlka á leikskóla í Hafnarfirði í
stuttu viðtali. „Með árunum hefur
þó vaknað með mér mikil löngun til
að læra eitthvað, en það er svo mikið
átak að drífa sig í nám á miðjum
aldri, þegar maður hefur enga und-
irstöðu aðra en gamalt unglingapróf,
að ég veit ekkert hvort ég læt verða
af því,“ bætti hún við.
Húnbjörg hefur þó sótt tvö
námskeið fyrir starfsstúlkur, sem
Verkakvennafélagið Framtíðin
efndi til í samvinnu við Náms-
flokka Hafnarfjarðar. Voru nám-
skeið þessi alveg hliðstæð nám-
sleiðum, sem Námsflokkar
Reykjavíkur og verkakvennafél-
agið Sókn hafa staðið fyrir og segja
má að tilgangur þeirra hafi verið
tvíþættur. Annars vegar að veita
menntun og fræðslu, er snertu
starfssvið kvennanna og í annan
stað að gera þessum láglaunahóp-
um kleift að hækka í kaupi. Hvað
síðara atriðið snerti hafði Hún-
björg ekki erindi sem erfiði. í upp-
hafi starfsferils síns lenti hún ein-
hverra hluta vegna inni í Starfs-
mannafélagi Hafnarfjarðarbæjar
en ekki í Framtíðinni eins og aðrar
konur í bænum, sem vinna sam-
bærileg störf. Af hálfu bæjarins
hefur henni því ítrekað verið til-
kynnt að hún fái ekki launahækk-
un vegna námskeiðanna. „Eg gæti
auðvitað sagt mig úr Starfs-
40