19. júní - 19.06.1981, Blaðsíða 43

mannafélaginu og gengið í Fram-
tíðina,“ segir hún. „Ég vil nú samt
kanna aðrar leiðir áður. Ég get ekki
séð að það eigi að skipta svona
miklu máli i hvaða stéttarfélagi
maður er, þegar um er að ræða al-
veg hliðstæð störf. Ekki er ég nú
alveg búin að gefast upp á að fá
hækkun út á námskeiðin,“ segir
hún glettnislega.
— Munar miklu um þessa
hækkun?
„Það munar 11% eftir bæði
námskeiðin. Stundum hef ég haft
lægri laun en félagskonur í Fram-
tíðinni, en stundum hefur dæmið
snúizt við. Hins vegar hef ég ýmis
hlunnindi sem bæjarstarfsmaður,
t. d. matarpeninga, þar sem ég
vinn allan daginn, en hef ekki að-
gang að mötuneyti.“
— Hefur þú starfað lengi utan
heimilis?
„1 10 ár. Fram að þeim tíma
sinnti ég eingöngu heimili og
börnum og mér datt ekki í hug að
fara út að vinna. Maðurinn minn
mátti ekki heldur heyra á það
minnzt því að lengi vel þótti það
lítilsvirðandi fyrir karla, að geta
ekki séð fyrir eiginkonum sínum.
Ég var svo sem ekkert óánægð og
umgekkst mest grannkonur minar,
sem sátu líka yfir búi og börnum.
En við vorum sjálfsagt nokkuð
staðnaðar, enda fengum við enga
örvun hvorki hver frá annarri né
frá umhverfinu. Þegar yngsta
barnið mitt af þremur varð fjög-
urra ára breyttust aðstæður hjá
okkur hjónum og ég fór að vinna í
frystihúsi. Þá var hugsunarháttur-
inn í þjóðfélaginu líka farinn að
breytast og það þótti ekki eins
sjálfsagt og áður að konur þyrftu
að láta mennina sjá fyrir sér. Þar
sem ég hafði sáralitla menntun
stóð mér ekki annað til boða en að
vinna láglaunastörf en vinnan er
sem betur fer annað og meira en
kaupið og frá því ég byrjaði í leik-
skólanum hef ég verið mjög ánægð
með minn hag. Þar hef ég starfað í
fjögur ár og á þessu tímabili hef ég
bæði þroskazt og fengið aukna
sjálfsvirðingu. Mér finnst ég líka
öll hafa yngzt upp.“
— Var ekkert erfitt að byrja
vinnu á leikskóla án þess að hafa
nám eða reynslu að baki?
„Ekki fannst mér það. Ég hafði
auðvitað reynslu af börnum, og svo
hef ég alltaf haft gaman af alls
konar handavinnu og föndri, en
það er mjög mikill liður í leik-
skólastarfinu. Ég hef líka verið svo
heppin að hafa unnið með frábær-
um fóstrum, sem hafa miðlað af
kunnáttu sinni.“
— En hafðir þú ekki talsvert
gagn af námskeiðunum, enda þótt
þú fengir ekki launahækkunina?
,JÚ, vissulega voru þau mjög
gagnleg. Annars vegar var eins
konar kjarnanámskeið fyrir starfs-
fólk i mörgum greinum. Þar var
okkur kennt eitt og annað varð-
andi mataræði, hollustuhætti,
hjálp i viðlögum o. fl. sem þessir
starfshópar þurfa að kunna skil á.
Síðara námskeiðið, sem ég sótti var
eingöngu ætlað starfsfólki á dag-
vistarheimilum, og þangað komu
m. a. fóstrur, sálfræðingur, tónlist-
arkennari og annað sérmenntað
fólk í uppeldismálum og gaf okkur
innsýn inn i sínar greinar.
Kennslan fór að mestu fram i
fyrirlestrarformi, og ýmis hjálpar-
gögn voru notuð, t. d. glærur. Hins
vegar var ekki krafizt neins undir-
búnings undir timana, og engin
próf voru tekin í lok námskeið-
anna. Mér finnst ég standa að
mörgu leyti betur að vígi i starfi
minu eftir þessi námskeið. Einkum
þótti mér gagnlegt að fá fræðslu i
sálarfræði, en um þá fræðigrein
vissi ég sáralitið fyrir.“
— Nú má segja, að húsmæður
og mæður, sem koma til starfa á
dagvistarheimilum séu ekki algerir
græningjar í uppeldismálum, joótt
ófaglærðar séu. Er reynsla ykkar
einskis metin?
„Þannig var það lengi vel, en nú
er svo komið að reynsla húsmóður,
sem orðin er þrjátíu og tveggja ára
er metin til þriggja þrepa i launa-
stiganum. Það eru að vísu engin
ósköp, en að vissu marki nokkur
viðurkenning á húsmóðurstarf-
inu.“
41