19. júní - 19.06.1984, Qupperneq 15

Kvennaheimili — Kvennahús
Síðastliðinn hálfan annan áratug hefur átt sér stað
öflug vitundarvakning meðal kvenna víða um heim. I
kjölfar hennar hafa konur tekið að hasla sér völl á æ
fleiri sviðum þjóðfélagsins og jafnframt hefur þátttaka
þeirra í ýmsum félagsstörfum aukist stórlega. Um 1970
fer þessarar vakningar að gæta hér á landi svo einhverju
nemur. Konur tóku að láta margvísleg mál til sín taka í
ríkara mæli en áður og fram komu nýjar hreyflngar
kvenna. Má í því sambandi benda á Úur, sem voru
hópur ungra kvenna innan KRFÍ er starfaði um skeið og
stofnun Rauðsokkahreyfingarinnar. Síðan hefur hver
stórviðburðurinn rekið annan á þessu sviði og er
skemmst að minnast öflugrar sóknar kvenna i síðustu
bæjarstjórnar- og alþingiskosningum.
Það er engin ládeyða í þessum málum og alltaf er
eitthvað nýtt á döflnni og verkefni ærin sem ástæða væri
til að huga að. Eitt nýjasta málefni sem konur hafa
hrundið í framkvæmd er stofnun svonefnds Kvenna-
húss í Reykjavík.
Hallveigarstaðir — Samtök
kvenna eignast athvarf
Hugmyndin um „kvennahús“ er
reyndar ekki ný af nálinni. 15. des-
ember 1925 var stofnað í Reykjavík
hlutafélag er bar nafnið „Hlutafélagið
Kvennaheimilið“. Tilgangurinn með
stofnun þess var „að koma upp sam-
komuhúsi í Reykjavík handa íslenzkum
konum, þar sem þær geta dvalið um
lengri eða skemmri tíma“ eins og
stendur í ávarpi sem birtist í 19. JÚNI
1926. Ennfremur var ætlunin að sam-
tök kvenna í landinu ættu þar athvarf
fyrir starfsemi sína. Ymis atvik urðu
þess valdandi að hugmynd þessi komst
aldrei í framkvæmd nema að litlu leyti.
Um þetta segir Sigríður J. Magnússon
fyrrverandi formaður KRFI m.a. í 19.
JÚNÍ 1967:
„Vitanlega olli það vonbrigðum að
hverfa varð frá hinni upprunalegu fyrir-
ætlun að í Hallveigarstöðum yrði gisti-
heimili fyrir ungar stúlkur utan af
landi, sem dveldu hér í Reykjavík við
nám. En ómögulegt reyndist að fá bygg-
ingarleyfi fyrir svo stóru húsi á lóðinni
við Túngötu og Garðastræti, svo að það
er fyrir löngu úr sögunni, enda hafa nú
á síðustu áratugum verið reistir skólar
víðsvegar um landið, svo að þörfin fyrir
gistiheimili er ekki eins brýn og hún var
fyrir 20 árum. Félagasamtök kvenna
hafa aftur á móti eignast öruggan sama
stað.“
Bygging hússins dróst mjög á langinn
ýmissa orsaka vegna sem ekki verða
raktar hér. Reyndar væri það verðugt
verkefni að fjalla ítarlega um sögu Hall-
veigarstaða. Kristín L. Sigurðardóttir
sem var formaður framkvæmdastjórnar
Hallveigarstaða 1963 segir m.a. í grein
í 19. JÚNÍ sama ár:
„Þar sem bygging hússins af óvið-
ráðanlegum ástæðum hefur dregist svo
Texti:
Gullveig
Sæmundsdóttir
lengi, hefur það leitt til þess, að teikn-
ingar og jafnvel hugmyndin um Hall-
veigarstaði er orðin úrelt og á eftir
Hallveigarstaðir. (Tímamynd Róbert).
15