19. júní - 19.06.1984, Qupperneq 46

Hér fer Ragnhildur höndum um eitt
verka sinna „Útrás“.
„Mörgum finnst ég hugsa of mikið
um dauðann, kannski vegna þess að ég
er enn of ung til að eiga að hugsa urn
slíkt. Sumir túlka þetta sem bölsýni en
það er ekki það sem vakir fyrir mér.
Um leið og maður bendir á dauðann er
hægt að vekja fólk til umhugsunar um
lífið. Líf sprettur upp af dauða og dauði
af lífi. Hvorugt getur án hins verið."
- Pú sýnir hér fullunnar vinnuteikn-
ingar. Hversu mikilvæg er teikningin
fyrirþig?
„Hún er mjög mikilvæg, það er nauð-
synlegt að halda sér vel við og ég hef
mikla ánægju af því að teikna. Þegar ég
fæ hugmynd forma ég hana fyrst í grófri
skissu. Ég sé hugmyndina strax í þrí-
vídd og síðan útfæri ég eftir fyrstu skiss-
unni mjög svo nákvæma þríviddar-
teikningu, eins og þær sem ég sýni hér
á sýningunni. Ut frá þeirri teikningu
móta ég síðan. Leirinn hentar mér vel,
en hann hefur auðvitað sínar takmark-
anir. Mér hentar best að vinna með stór
form. Þau eru hundrað sinnum áhrifa-
meiri. En leirinn setur mér þar nokkrar
skorður vegna þess að hann leyfir ekki
mjög stór verk. Þetta hef ég leyst með
því að nota einingar sem ég síðan raða
saman, eins og sjá má á mynd I. í verk-
inu „Útrás“.“
- Hvernig á góð höggmynd að vera?
„Það skiptir ekki máli hvort hún er
falleg eða ljót, en hún verður að vera
áhrifamikil. Fegurðin ein er aukaatriði,
tjáningin mikilvægust. Góð höggmynd
á að orka sterkt á fólk, vekja það og fá
það til að hugsa. Þegar fegurð og tján-
ing fara saman er höggmyndin full-
kornin."
- Hver eru þín framtíðaráform?
„Að ári ætla ég að fara til Ameríku í
framhaldsnám ásamt manninum
mínum. Ég vil vinna einhvern tíma
áður, umfram allt setjast niður og hugsa
um hvað ég vil gera. Auðvitað mótast
maður mikið í skóla, það er auðvitað til
góðs ef áhrifin eru beisluð undir eigin
persónuleika. Með því að rýna inn í
sjálfan sig og vera fullkomlega heiðar-
legur hlýtur listamaðurinn að geta
fundið sinn persónulega stíl, sem hann
getur þróað og þroskað í gegnum lífið.
Þessi sýning hefur verið mér ómetanleg
reynsla, jafnvel þó svo ekkert hefði
komið út úr henni.“
46