Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1915, Qupperneq 22

16
Johan Bojer:
r IÐUNX
ekki annað eftir, ég er sannarlega orðin of gömul
fyrir slíkan barnaskap.« Hún var nærri því farin að
segja, að ætti hún að liafa nokkuð fyrir stafni, væri
sér nær að fá nokkrar merkur af ull og setjast við
að spinna. En hún var hálfhrædd um, að slikt þætti
nú ekki nógu fínt á liimnum uppi.
Engillinn sýndi Katrínu mikla samkomu karla og
kvenna, sem voru að ræða með sér ýmis vandamál,
gerðu ályktanir og kusu hvert annað í nefndir, og
engillinn sagði henni, að þetta væri nú sú æðsta sæla,
sem þessar manneskjur hefðu getað hugsað sér á
jörðunni, og því fengju þær nú að skemta sér við
þetta fram á efsta dag. Enda voru þau svo ánægju-
leg á svipinn, að það ljómaði af andlitum þeirra
eins og smásólum.
En Katrín liristi höfuðið og sagði, að liún hefði
aldrei botnað neitt í þessu.
Loks sýndi engillinn henni harnagarð, þar sem
íjöldi kvenna var önnum kafinn í því að hirða smá-
króga. Engillinn sagði henni, að sumar af konum
þessum hefðu mist börnin sín í lifanda lífi, en fundið
þau hér aftur. Og sumar þeirra hefðu óskað sér að
eignast börn, en aldrei átt barn, oftast nær af því
að þær höfðu ekki giftst. En nú hefðu þær eignast
barn það, er þær hefðu óskað sér svo heitt, og nú
væru þær að gefa þeim að sjúga og vagga þeim í
svefn og skifta blæjum á þeim og þvo þeim á hverju
kveldi, og aldrei höfðu konur þessar haldið, að þær
ættu eftir að lifa slíka sælu í himnaríki.
En Katrín hugsaði, að úr því að drengirnir hennar
væru móðurlausir þarna niðri á jörðunni, gæli hún
ekki fengið það af sér að fara að hirða annara
inanna börn. — Og er engillinn kom aftur með liana
til drottins, urðu þau að segja eins og satt var, að
Katrín hefði elcki getað felt sig við neitt.