Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1915, Síða 61

ItíUNN]
Endurminningar.
55
að það hefði fyrst verið þegar þau voru orðin full-
orðin, að þeim hefði orðið verulega hlýtt til hans;
en upp frá því hefði sér alt af orðið æ betur og
betur við hann ár frá ári, eftir því sem bann hefði
þekl og skilið hann betur.
En svo sagði Páll mér, að þegar ég hefði fæðst,
liefði faðir okkar alveg skift um uppeldisaðíerð, og
fylgt annari stefnu við okkur seinni konu börnin;
befði hann sagt sér það fullorðnum, að hann hefði
alveg skift um skoðun í því máli, og sig iðraði þess
mest, að hann hefði verið of strangur áður við
börnin. — Við vorum að eins tvö síðari konu börn,
ég og Kristrún, fimm árum og átta dögum yngri en
ég, og það er af mér að segja, að ég get ekki hugs-
að mér ástúðlegri og blíðari föður, heldur en hann
Var okkur, og sama mun um Kristrúnu að segja.
Mig skorli 16 daga á 11 ár þegar hann dó, en Ivrist-
fúnu skorti þá 24 daga til að vera 6 ára. Móður-
ástinni er við brugðið og llestir, sem ég þekki, hafa
elskað móður sína meira en föður. Mér hefir verið
alveg gagnstætt farið; mér var alt af faðir minn svo
miklu kærri en móðir min. Hún var mæt og merk
hona og prýðis vel gefin bæði til sálar og líkama,
°g unni hún okkur börnuin sínuin hugástum að
sjálfsögðu. Hún var ekki stórlynd kona, en sí-aðfinn-
lngasöm og nöldursöm meðan við vorum á ungum
Mdri. Eftir að við óxum upp, var hún barnaleg í
l)ví, að henni fanst að sjálfsögðu að við ætlum að
fallast á sínar skoðanir í þeim efnum, þar sem við
böfðum vitanlega miklu belra skyn á. Þelta gerði
sbapsmuni hennar nokkuð þreytandi fyrir okkur, þvi
að þessi skapsmunabrestur, kom aðallega fram við
°kkur systkinin. Hún vildi okkur alt ið bezta, og við
Kristrún vildum auðvitað hvort um sig, að lienni
'oi sem bezt. Hún var hjá okkur á víxl, en þreytti
°bkur og þreyttist á okkur á víxl. Að því er mig