Iðunn : nýr flokkur - 01.07.1915, Qupperneq 85

lOUNN]
Rúslir.
79
bátinn bar, vantaði. Það var ekki hugsað nógu vel.
En — »að hugsa er leyndardómur viljans«, segir
William James.
Vér sjáum á þessum dæmum, hve mjög veltur á
sjálfum oss, á huga vorum. Vér sjáum, hvílikt voða-
tjón á önd og eignum, lifi og limum, á auðnu vorri
allri vér getum beðið af ófullkomleik hans og brest-
um. Árar eyðingarinnar hafa líka bækistöð sína í
huga vorum, og á þeim óvinum megum vér vara
oss mest.
En hvað verður nú gert? Hverra ráða verður nú
leitað? Eg efa ekki, að nú verði hafizt handa, er
eldtungur alvörunnar hafa jafn-eftirminnilega til vor
talað.
Slökkvitól bæjarins verða auðvitað bætt og aukin,
slökkviliðið betur vanið en áður. Við gerum fortaks-
laust ráð fyrir, að bærinn eigi betri bifdælur en
hann átti brunanóttina, þá er næst kviknar hér í,
að þá vanti ekki reykhjálma, svo að brunaliðsmenn
geti þess vegna farið öruggir inn í reykmökkinn.
Timburhús fækka, hverfa ef til vill algerlega, er frá
liður. En dugir þetta?
Gagnar þetta, ef alt sækir í sama mókið og áður?
1‘urfum vér ekki brunaliðsstjóra, er helgað geti
brunamálum bæjarins krafta sína, verið í þeim vak-
inn og sofinn, síhugsandi um, hvernig bærinn verði
bezt trygður gegn eldsvoða, kynni sér nýjustu upp-
götvanir og reynslu í þessum efnum, og athugi, að
hverju gagni þær geti komið hér o. s. frv. Logi er
hugkvæmur og snarráður. Og því er þörf á góðum
foringja i orrustum við hann, þeim er geti skipað
góðu liði gegn honum. Hér þarf á árvekni að halda,
ef trygt á að vera.
Og sama má segja um öll önnur svið og efnc.
Þjóðlífsins. Vér sáum, að þetta fyrirbrigði gat ekki