Búfræðingurinn - 01.01.1939, Side 19

BDFRÆÐINGURINN
15
að Þórir lét af störfum við skólann, annaðist Guðmundur
einn um ritstjórn og útgáfu „Búfræðingsins". Eiga þeir
kennarar Hvanneyringa miklar þakkir skilið fyrir áhuga
þann og dugnað, er þeir hafa sýnt með útgáfu ritsins. Það
hefir unnið sér vinsældir og reynzt hið þarfasta. Það hefir
hvatt bændur til umhugsunar um margt, er þeim var þörf
á að kynnast og þekkja betur en þeir höfðu áður gert.
En nú fyrir skömmu rættist hinn forni draumur Hóla-
manna, um að nemendasambönd bændaskólanna eignuðust
rit, er þau gæfu út í félagi. Hér eftir verður „Búfræðingurinn“
gefinn út sem ársrit Hólamanna og Hvanneyringa, og munu
félögin sjá um útgáfu hans sitt árið hvort.
Trauðla má þvi neita, að þörf sé á riti, slíku sem því, er
hér um ræðir. Mikið er gefið út af bókum og blöðum á landi
hér, en fá eru þau rit, er ræða að mestu um landbúnaö,
eða helguð séu honum einvörðungu. Þó lifa tveir fimmtu
hlutar þjóðarinnar eða meir enn á landbúnaði, og þörfin
fyrir trúna á moldina fer sívaxandi. Vér lifum í lítt numdu
landi með ótæmandi möguleika. Verkefnin eru fjölþætt og
mörg, er kalla á hug og hönd starfandi þjóðar. En margt
er það, sem ekki hefir verið sannprófað og illa er unnið
af því, er ætla má, að til umbóta horfi í landbúnaði vorum,
enda er stutt saga framfaranna um þau efni. Fyrir því eigum
vér unga reynslu um margt, er að búnaði lýtur. Rit þetta
ætti að létta erfiðleikana í þeim efnum, enda veitir ekki af,
því að baráttan fyrir aukinni menningu og bættri afkomu
bænda er hörð, og svo mun enn lengi.
Mörg eru þau ytri öfl, sem oss er um megn að breyta, þó
vér hljótum að þreyta við þau. Svo er um veðurfar lands
vors, utanríkisverzlun o. fl. En sitt er hvað að eyða vágest-
um eða verjast áföllum af þeirra hálfu. Allir vita, að ekki
fáum vér bægt ís og óáran frá landi voru, en hitt er jafnvíst,
að oft má koma í veg fyrir skaða af völdum þeirra afla.
Vaxandi þekking hefir unnið mikið í þ'eim efnum, en þó
skortir mjög á, að svo sé sem skyldi. Líkt má segja um
verzlunarmálin.
Ekki verður þvi neitað, að mjög er oss í sjálfsvald sett,